Η εξουσία στη θρησκεία και η θρησκευτική ηθική.
Στη διαδρομή προς το σπίτι,τριγυρνούσαν στο κεφάλι μου,όλα...Φτάνοντας στο σπίτι και μέσα σε απόλυτη ησυχία,θα μπορούσα να σκεφτώ εφ' όλης της ύλης κάποια πράγματα σχετικά με το Θεό,το Χριστιανισμό και τη Θρησκεία.
Στη διαδρομή προς το σπίτι,τριγυρνούσαν στο κεφάλι μου,όλα...Φτάνοντας στο σπίτι και μέσα σε απόλυτη ησυχία,θα μπορούσα να σκεφτώ εφ' όλης της ύλης κάποια πράγματα σχετικά με το Θεό,το Χριστιανισμό και τη Θρησκεία.
Υπάρχει Θεός ή Θεοί που να μην έχουν ή είχαν ή θα έχουν σχέση με την εξουσία?Πως την ασκούν?
Μήπως υπάρχει κατάχρηση εξουσίας από το Θεό?Που βασίζεται το δικαίωμα του Θεού να ασκεί την εξουσία άκριτα,αβίαστα a priori,χωρίς καμία λογική κάποιες φορές?Πως είναι δυνατόν το Θέλημά του να είναι Νόμος,όποιο κι αν είναι αυτό,δίκαιο ή άδικο?Μήπως η εκκλησία δεν έχει σχεδόν την ίδια ιεραρχική δομή με την πολιτική εξουσία,και αυτή έχει ιερές 'αρχές' με την έννοια της αρχής που δίνει το άρχω στη λέξη και όχι η αρχή ως ηθική.
Είναι ο Θεός εξουσία ή η εξουσία Θεός?Ίσως η διάκριση είναι ανάλογη με τη διάκριση σώμα-ψυχή.
Η ανεξέλεγκτη θεική εξουσία πηγάζει από μία υπόσχεση αθανασίας προς το ποίμνιο,ένα κοπάδι απο πρόβατα που ο βοσκός πρέπει να φροντίζει και να καθοδηγεί,όπως σε πολλά σημεία αναφέρει και ο χριστιανισμός.Η νομιμοποίηση δια μέσου μίας ''επωφελούς'' διαπραγμάτευσης μεταξύ Θεού-Ανθρώπων,με σκοπό την αθανασία,η οποία κατέληξε στην υποταγή άνευ όρων του πιστού προς το Θεό.Η εκκλησία αναλαμβάνει να εκπροσωπεί το Θέλημα Θεού,ίσως με κάποια μορφή εκτελεστικής εξουσίας,είτε πιστεύεις,είτε δεν πιστεύεις η θρησκευτική ηθική βασίζεται στο ''Απόλυτο''-Πίστευε και μή ερεύνα.
Η ηθική όμως είναι ρευστή όπως αναδείξαμε,πολλοί διαφωνούν,αλλά αλλάζει ανάλογα με το χώρο το χρόνο και τις συνήθειες των ανθρώπων,είναι ''εύπλαστη'' και πολύ ''ελαστική''.
Ο Θεός έρχεται να λύσει το πρόβλημα αυτό,θα οριοθετήσει την Ηθική με την Παντοδυναμία του,ή μήπως θα ξεκαθαρίσει ότι στη θρησκεία επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού?Ενός ισχυρού Θεού Παντοδύναμου,ανεξέλεγκτου,που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.Ενός Θεού που ότι πεί κι ότι κάνει είναι δίκαιο,επειδή είναι Θέλημα του.Προκειμένου να τεκμηριωθεί το Δόγμα,η ρητορική κατάχρηση οργιάζει,και δεν μιλώ μόνο για θρησκευτικά Δόγματα αλλά για κάθε είδους Δόγμα ιστορικά.
Εκκλησία και μυστήριο έχουν στενή σχέση.Η εκκλησία ευλογεί τα Μυστήρια,δεν ικανοποιεί προσδοκίες αναφέρει ο καρδινάλιος Κάρλο Μαρία Μαρτίνι.
Η λέξη μυστήριο είναι κάτι που δηλώνει το ''απροσδιόριστο'',το ''ακατανόητο'',η γνώση δεν είναι μυστήριο αφού όταν αυτή έρχεται το μυστήριο φέυγει,είναι από μία οπτική αντίθετη έννοια αφού το καταργεί.Αν όμως ευλογούμε το ακατανόητο,ευλογούμε την άγνοια.
Μήπως όλη η Θεική υπόσταση δεν περιβάλλεται απο ακατανοησία,μήπως αντλεί εξουσία και δύναμη από την άγνοια?Διότι πως μπορείς να αμφισβητείς κάτι το οποίο δεν ξέρεις?Η άγνοια του τι ''είναι'' Θεός έρχεται να διαλύσει κάθε αιτιολογημένο επιχείρημα που προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει Θεός!Ακόμα και η ύπαρξη του Θεού στην φαντασία των ανθρώπων είναι ''μορφή'' ύπαρξης.
Άγνοια και μυστήριο θεμελιώνουν,εδραιώνουν την αδιαπραγμάτευτη πίστη της Υπάρξεως Θεού.
Κανένα επιχείρημα δεν είναι ικανό να αντικρούσει ικανοποιητικά την αντίθετη άποψη της μή υπάρξεως Θεού,όσο αυτός αποτελεί μυστήριο.
Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι:Η άγνοια είναι θεμέλιο πίστης στα Δόγματα!
Το ποίμνιο έχει βοσκό,τα πρόβατα χρειάζονται και καθοδήγηση αλλά και φροντίδα-''προστασία''.
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ!
Δεν χρειάζεται τα πρόβατα να γνωρίζουν,γνωρίζει ο βοσκός τους τι είναι καλό γι' αυτά,τα φροντίζει,τα προστατεύει και μέρα με τη μέρα
η εμπιστοσύνη των προβάτων στο βοσκό αυξάνει,ο βοσκός σίγουρα είναι κάτι καλό γι' αυτά θα σκέπτονται όσο ζούν.
Αν υποθέσουμε τώρα ότι ένας άνθρωπος είναι πρόβατο και ζεί σε μία κοινωνία προβάτων,με ''άρχοντα''(υπό την έννοια άρχω) και κυρίαρχο της εξουσίας το βοσκό,σχεδόν σίγουρα θα είναι ένα ευτυχισμένο πρόβατο,που το αγαπάει,το φροντίζει και προστατεύει ο βοσκός του,η σχέση ΠΡΟΣΤΑΤΗ-ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΥ δείχνει ''αγαθή'',η εξουσία στην κοινωνία προβάτων δείχνει επωφελής μόνο για τα πρόβατα!Ο βοσκός καρπώνεται μόνο ευθύνες άνευ ανταλλάγματος.
Τα πρόβατο-άνθρωπος (σύμφωνα με την παραδοχή μας ότι ένας άνθρωπος είναι πρόβατο),δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη στο βοσκό και μάλιστα αυτή η ΠΙΣΤΗ μετατρέπεται σε κάτι ακλόνητο σταδιακά.Μία τέλεια κοινωνία προβάτων...
Απώτερος σκοπός του βοσκού όμως είναι η διασφάλιση τροφής,η φροντίδα,η προστασία που παρέχει στα ''αρχόμενα'' πρόβατα ως ''άρχοντάς'' τους,έχει ως αντάλλαγμα την ίδια τους τη ζωή!
Την ημέρα που τα πρόβατα θα βρεθούν στο πιάτο του βοσκού θα χάσουν κάθε εμπιστοσύνη αλλά τότε είναι πολύ αργά για δάκρυα,ή μάλλον ουρλιαχτά,την στιγμή που ο αγαπημένος τους βοσκός θα τα σφάξει!
Για να εδραιώσεις ένα Δόγμα χρειάζεται χρόνο,χρόνια,αιώνες αν όμως εδραιωθεί ένα Δόγμα μία προκατάληψη,τότε είναι πολύ ποιό εύκολο να γκρεμίσεις έναν τοίχο από ενισχυμένο μπετό παρά αυτά.
Η σχέση βοσκού-προβάτων θα αποτελεί πηγή έμπνευσης και επιθυμία για κάθε απολυταρχική εξουσία που κάνει ή προσπαθεί να κάνει την εμφάνιση της.
Και ιστορικά δεν είναι λίγα τα παραδείγματα σφαγής προβάτων που αμφισβήτησαν το βοσκό.
Αρκετά είπαμε για τα πρόβατα όμως.
'Εχει ο Θεός δολοφονικές τάσεις?
Ο Θεός έρχεται να μετατρέψει το τέλος δηλαδή το θάνατο σε σκοπό,σε μονοπάτι προς την αθανασία.
Μας καλεί κοντά του,να απολαύσουμε την αιώνια βασιλεία του-φυσικά ακόμα κι εκεί να πηγαίναμε δεν ξέρω,ούτε έχω ακούσει κάποιον ποτέ να περιγράφει πως θα ήταν.'Ενας παράδεισος ίσως γεμάτος από φτωχο-κουρέληδες της ζωής που παρακολουθούν τους κακούς πλούσιους να καίγονται στην κόλαση?Μία εντελώς αντίστροφη εικόνα,από την εικόνα της Γης?Δηλαδή μία μετάβαση στο θάνατο που ευννοεί μόνο τους φτωχούς?Διότι το πρώτυπο ανταμοιβής-τιμωρίας ζητά να απαρνηθούμε τα εγκόσμια υλικά αγαθά για να ανταμειφθούμε,κι αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί η τιμωρία θα έρθει μετά θάνατον.Φυσικά αν υποθέσουμε τώρα ότι η θρησκεία ορθά προτρέπει(περί προτροπής βασισμένη σε υπόσχεση, πρόκειται)μας ζητά να αποποιηθούμε από το δικαίωμα της ζωής,μας προτρέπει να επιθυμήσουμε το θάνατό μας,διότι αυτός είναι μία ανώτερη μορφή ζωής,μία μεταφυσική μετάβαση σε ένα ανώτερο επίπεδο,το ΘΑΝΑΤΟ.
Όταν ''ο άλλος'' μπαίνει στη σκηνή γεννιέται η ηθική(όπως σωστά λέει ο ουμπέρτο έκο)και ηθική σημαίνει κάνω το καλό,και ζωή είναι κάτι καλό λογικά και κάνοντας κάτι καλό για τον ''άλλο'' στην πραγματικότητα βοηθάμε την παραμονή του στη ζωή,επιθυμούμε να ζήσει και μάλιστα καλύτερα,Ο συλλογισμός μου είναι καλό=ηθικό=ζωή.
Κάνοντας κάτι καλό αμφισβητούμε αυτόματα μία Θεική τάξη πραγμάτων,ίσως αμφισβητούμε ότι ο παντοδύναμος έχει την ικανότητα να κάνει καλό,ή μάλλον αντιλαμβανόμαστε ότι δεν επεμβαίνει καθόλου σε αυτή τη ζωή.Η αποστολή του είναι να μας δώσει μία μετά θάνατο Θέση-Ρόλο-Ταυτότητα,όλα αποσκοπούν στο θάνατό μας,εκεί είτε θα μας τιμωρήσει,είτε θα λάβουμε την ανταμοιβή σε περίπτωση που έχουμε μία όσο ποιό ''χάλια'' ζωή γίνεται!
έτσι λοιπόν προκύπτει το εξής ερώτημα:
Μήπως ο Θεός έχει δολοφονικές τάσεις?
Το ερώτημα ακούγεται παράδοξο και οι γνωστικές μας προκαταλήψεις οι θρησκευτικές μας καταβολές χτίζουν αυτόματα ένα τοίχο προστασίας για τον Καλό Θεό!
Όμως είμαι βέβαιος,ότι πρίν θέσω την ερώτηση, η αρνητική σας στάση στους συλλογισμούς μου δεν ήρθε τόσο ''αντανακλαστικά'',δεν ήταν μία a priori απόρριψη των απόψεων-προβληματισμών που έθεσα.Δικαιούμαι να σκέπτομαι απέναντι στα Δόγματα και ελπίζω να μην το δείτε με καχυποψία.
Κι αν τελικά είναι ένα αποκύημα της φαντασίας κάποιων βοσκών?(Μία υπόθεση κάνω.)
Σε βοσκούς που μας καλούνε κοντά τους,ένα κάλεσμα που αποσκοπεί στο θάνατό μας!
Iσως σωστά λέγεται ότι :Ο θεός μας έπλασε καθ' εικόνα και ομοίωσή του.
Δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός με βεβαιότητα,(ούτως η άλλως η ανυπαρξία του θα ενίσχυε την ύπαρξη του,στις συνειδήσεις των ανθρώπων)αλλά ένα ξέρω ότι ΘΕΟΣ και ΘΑΝΑΤΟΣ είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.Και ότι ο Θεός τρέφει μεγάλη αγάπη για το θάνατο!
Ακριβός Γιώργος 14/06/2015
Η ανεξέλεγκτη θεική εξουσία πηγάζει από μία υπόσχεση αθανασίας προς το ποίμνιο,ένα κοπάδι απο πρόβατα που ο βοσκός πρέπει να φροντίζει και να καθοδηγεί,όπως σε πολλά σημεία αναφέρει και ο χριστιανισμός.Η νομιμοποίηση δια μέσου μίας ''επωφελούς'' διαπραγμάτευσης μεταξύ Θεού-Ανθρώπων,με σκοπό την αθανασία,η οποία κατέληξε στην υποταγή άνευ όρων του πιστού προς το Θεό.Η εκκλησία αναλαμβάνει να εκπροσωπεί το Θέλημα Θεού,ίσως με κάποια μορφή εκτελεστικής εξουσίας,είτε πιστεύεις,είτε δεν πιστεύεις η θρησκευτική ηθική βασίζεται στο ''Απόλυτο''-Πίστευε και μή ερεύνα.
Η ηθική όμως είναι ρευστή όπως αναδείξαμε,πολλοί διαφωνούν,αλλά αλλάζει ανάλογα με το χώρο το χρόνο και τις συνήθειες των ανθρώπων,είναι ''εύπλαστη'' και πολύ ''ελαστική''.
Ο Θεός έρχεται να λύσει το πρόβλημα αυτό,θα οριοθετήσει την Ηθική με την Παντοδυναμία του,ή μήπως θα ξεκαθαρίσει ότι στη θρησκεία επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού?Ενός ισχυρού Θεού Παντοδύναμου,ανεξέλεγκτου,που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.Ενός Θεού που ότι πεί κι ότι κάνει είναι δίκαιο,επειδή είναι Θέλημα του.Προκειμένου να τεκμηριωθεί το Δόγμα,η ρητορική κατάχρηση οργιάζει,και δεν μιλώ μόνο για θρησκευτικά Δόγματα αλλά για κάθε είδους Δόγμα ιστορικά.
Εκκλησία και μυστήριο έχουν στενή σχέση.Η εκκλησία ευλογεί τα Μυστήρια,δεν ικανοποιεί προσδοκίες αναφέρει ο καρδινάλιος Κάρλο Μαρία Μαρτίνι.
Η λέξη μυστήριο είναι κάτι που δηλώνει το ''απροσδιόριστο'',το ''ακατανόητο'',η γνώση δεν είναι μυστήριο αφού όταν αυτή έρχεται το μυστήριο φέυγει,είναι από μία οπτική αντίθετη έννοια αφού το καταργεί.Αν όμως ευλογούμε το ακατανόητο,ευλογούμε την άγνοια.
Μήπως όλη η Θεική υπόσταση δεν περιβάλλεται απο ακατανοησία,μήπως αντλεί εξουσία και δύναμη από την άγνοια?Διότι πως μπορείς να αμφισβητείς κάτι το οποίο δεν ξέρεις?Η άγνοια του τι ''είναι'' Θεός έρχεται να διαλύσει κάθε αιτιολογημένο επιχείρημα που προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει Θεός!Ακόμα και η ύπαρξη του Θεού στην φαντασία των ανθρώπων είναι ''μορφή'' ύπαρξης.
Άγνοια και μυστήριο θεμελιώνουν,εδραιώνουν την αδιαπραγμάτευτη πίστη της Υπάρξεως Θεού.
Κανένα επιχείρημα δεν είναι ικανό να αντικρούσει ικανοποιητικά την αντίθετη άποψη της μή υπάρξεως Θεού,όσο αυτός αποτελεί μυστήριο.
Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι:Η άγνοια είναι θεμέλιο πίστης στα Δόγματα!
Το ποίμνιο έχει βοσκό,τα πρόβατα χρειάζονται και καθοδήγηση αλλά και φροντίδα-''προστασία''.
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ!
Δεν χρειάζεται τα πρόβατα να γνωρίζουν,γνωρίζει ο βοσκός τους τι είναι καλό γι' αυτά,τα φροντίζει,τα προστατεύει και μέρα με τη μέρα
η εμπιστοσύνη των προβάτων στο βοσκό αυξάνει,ο βοσκός σίγουρα είναι κάτι καλό γι' αυτά θα σκέπτονται όσο ζούν.
Αν υποθέσουμε τώρα ότι ένας άνθρωπος είναι πρόβατο και ζεί σε μία κοινωνία προβάτων,με ''άρχοντα''(υπό την έννοια άρχω) και κυρίαρχο της εξουσίας το βοσκό,σχεδόν σίγουρα θα είναι ένα ευτυχισμένο πρόβατο,που το αγαπάει,το φροντίζει και προστατεύει ο βοσκός του,η σχέση ΠΡΟΣΤΑΤΗ-ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΥ δείχνει ''αγαθή'',η εξουσία στην κοινωνία προβάτων δείχνει επωφελής μόνο για τα πρόβατα!Ο βοσκός καρπώνεται μόνο ευθύνες άνευ ανταλλάγματος.
Τα πρόβατο-άνθρωπος (σύμφωνα με την παραδοχή μας ότι ένας άνθρωπος είναι πρόβατο),δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη στο βοσκό και μάλιστα αυτή η ΠΙΣΤΗ μετατρέπεται σε κάτι ακλόνητο σταδιακά.Μία τέλεια κοινωνία προβάτων...
Απώτερος σκοπός του βοσκού όμως είναι η διασφάλιση τροφής,η φροντίδα,η προστασία που παρέχει στα ''αρχόμενα'' πρόβατα ως ''άρχοντάς'' τους,έχει ως αντάλλαγμα την ίδια τους τη ζωή!
Την ημέρα που τα πρόβατα θα βρεθούν στο πιάτο του βοσκού θα χάσουν κάθε εμπιστοσύνη αλλά τότε είναι πολύ αργά για δάκρυα,ή μάλλον ουρλιαχτά,την στιγμή που ο αγαπημένος τους βοσκός θα τα σφάξει!
Για να εδραιώσεις ένα Δόγμα χρειάζεται χρόνο,χρόνια,αιώνες αν όμως εδραιωθεί ένα Δόγμα μία προκατάληψη,τότε είναι πολύ ποιό εύκολο να γκρεμίσεις έναν τοίχο από ενισχυμένο μπετό παρά αυτά.
Η σχέση βοσκού-προβάτων θα αποτελεί πηγή έμπνευσης και επιθυμία για κάθε απολυταρχική εξουσία που κάνει ή προσπαθεί να κάνει την εμφάνιση της.
Και ιστορικά δεν είναι λίγα τα παραδείγματα σφαγής προβάτων που αμφισβήτησαν το βοσκό.
Αρκετά είπαμε για τα πρόβατα όμως.
'Εχει ο Θεός δολοφονικές τάσεις?
Ο Θεός έρχεται να μετατρέψει το τέλος δηλαδή το θάνατο σε σκοπό,σε μονοπάτι προς την αθανασία.
Μας καλεί κοντά του,να απολαύσουμε την αιώνια βασιλεία του-φυσικά ακόμα κι εκεί να πηγαίναμε δεν ξέρω,ούτε έχω ακούσει κάποιον ποτέ να περιγράφει πως θα ήταν.'Ενας παράδεισος ίσως γεμάτος από φτωχο-κουρέληδες της ζωής που παρακολουθούν τους κακούς πλούσιους να καίγονται στην κόλαση?Μία εντελώς αντίστροφη εικόνα,από την εικόνα της Γης?Δηλαδή μία μετάβαση στο θάνατο που ευννοεί μόνο τους φτωχούς?Διότι το πρώτυπο ανταμοιβής-τιμωρίας ζητά να απαρνηθούμε τα εγκόσμια υλικά αγαθά για να ανταμειφθούμε,κι αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί η τιμωρία θα έρθει μετά θάνατον.Φυσικά αν υποθέσουμε τώρα ότι η θρησκεία ορθά προτρέπει(περί προτροπής βασισμένη σε υπόσχεση, πρόκειται)μας ζητά να αποποιηθούμε από το δικαίωμα της ζωής,μας προτρέπει να επιθυμήσουμε το θάνατό μας,διότι αυτός είναι μία ανώτερη μορφή ζωής,μία μεταφυσική μετάβαση σε ένα ανώτερο επίπεδο,το ΘΑΝΑΤΟ.
Όταν ''ο άλλος'' μπαίνει στη σκηνή γεννιέται η ηθική(όπως σωστά λέει ο ουμπέρτο έκο)και ηθική σημαίνει κάνω το καλό,και ζωή είναι κάτι καλό λογικά και κάνοντας κάτι καλό για τον ''άλλο'' στην πραγματικότητα βοηθάμε την παραμονή του στη ζωή,επιθυμούμε να ζήσει και μάλιστα καλύτερα,Ο συλλογισμός μου είναι καλό=ηθικό=ζωή.
Κάνοντας κάτι καλό αμφισβητούμε αυτόματα μία Θεική τάξη πραγμάτων,ίσως αμφισβητούμε ότι ο παντοδύναμος έχει την ικανότητα να κάνει καλό,ή μάλλον αντιλαμβανόμαστε ότι δεν επεμβαίνει καθόλου σε αυτή τη ζωή.Η αποστολή του είναι να μας δώσει μία μετά θάνατο Θέση-Ρόλο-Ταυτότητα,όλα αποσκοπούν στο θάνατό μας,εκεί είτε θα μας τιμωρήσει,είτε θα λάβουμε την ανταμοιβή σε περίπτωση που έχουμε μία όσο ποιό ''χάλια'' ζωή γίνεται!
έτσι λοιπόν προκύπτει το εξής ερώτημα:
Μήπως ο Θεός έχει δολοφονικές τάσεις?
Το ερώτημα ακούγεται παράδοξο και οι γνωστικές μας προκαταλήψεις οι θρησκευτικές μας καταβολές χτίζουν αυτόματα ένα τοίχο προστασίας για τον Καλό Θεό!
Όμως είμαι βέβαιος,ότι πρίν θέσω την ερώτηση, η αρνητική σας στάση στους συλλογισμούς μου δεν ήρθε τόσο ''αντανακλαστικά'',δεν ήταν μία a priori απόρριψη των απόψεων-προβληματισμών που έθεσα.Δικαιούμαι να σκέπτομαι απέναντι στα Δόγματα και ελπίζω να μην το δείτε με καχυποψία.
Κι αν τελικά είναι ένα αποκύημα της φαντασίας κάποιων βοσκών?(Μία υπόθεση κάνω.)
Σε βοσκούς που μας καλούνε κοντά τους,ένα κάλεσμα που αποσκοπεί στο θάνατό μας!
Iσως σωστά λέγεται ότι :Ο θεός μας έπλασε καθ' εικόνα και ομοίωσή του.
Δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός με βεβαιότητα,(ούτως η άλλως η ανυπαρξία του θα ενίσχυε την ύπαρξη του,στις συνειδήσεις των ανθρώπων)αλλά ένα ξέρω ότι ΘΕΟΣ και ΘΑΝΑΤΟΣ είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.Και ότι ο Θεός τρέφει μεγάλη αγάπη για το θάνατο!
Ακριβός Γιώργος 14/06/2015
0 Σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια κάθε αναγνώστη δεν αποτελούν απόψεις του blog και δεν φέρουμε καμία ευθύνη για αυτά.