Ο Δαίμονας του Δογματισμού.

Δογματισμός είναι:

Ο Τρόπος σκέψης (στάση ζωής, νοοτροπία) βασισμένος στη βεβαιότητα για την απόλυτη αλήθεια μιας ιδέας, η οποία δεν επιδέχεται κριτικής ή αμφισβήτησης. Η έλλειψη κριτικής σκέψης και προσκόλληση σε κάποια θεωρία, αρχή ή δοξασία που δε στηρίζεται σε αποδείξεις ή που θεωρείται επιστημονικά ξεπερασμένη.Είναι η απόλυτη αποδοχή άνευ λογικής επεξεργασίας ενός στερεότυπου είτε μίας γνώμης βασισμένης σε κάποια γνωστική προκατάληψη.Δογματισμός σημαίνει μονολιθική και άκαμπτη γνώμη απουσία λογικών σκέψεων.

Ο Αυταρχισμός η ιδεοληψία,η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός είναι βασικά στοιχεία του δογματισμού. Υπάρχει μια συγγένεια εκλεκτική μεταξύ αφενός της ετερόφωτης μάθησης και του δογματισμού, και αφετέρου της αυτόφωτης μάθησης και του κριτικού στοχασμού.

Όσοι δέχονται ανέλεγκτα τις έτοιμες αλήθειες των άλλων και βολεύονται μέσα σ’ αυτές, γίνονται δογματικοί: «έτσι είναι τα πράγματα», «δεν μπορούν παρά να είναι έτσι», «πρέπει να είναι έτσι». Αντίθετα, η κριτική σκέψη τρέφεται από την αυτόφωτη μάθηση και την τρέφει:«θα βεβαιωθώ άμα πεισθώ μόνος μου»,«δείξε μου τους τίτλους της αλήθειας που πρεσβεύεις»,«πρώτος θα ομολογήσω την πλάνη μου, εάν την ανακαλύψω».

Πρόκειται για δύο στο έπακρο διαφορετικές στάσεις (τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς).Γι’ αυτό, τόσο τα χαρακτηριστικά όσο και τα “συμπεριφορικά” γνωρίσματα των δύο τύπων είναι εντελώς αντίθετα.Ο δογματικός είναι απερίσκεπτος, πείσμων, αδιάλλακτος, φανατικός. Δεν σε αφήνει να αντιμιλήσεις, δεν επιτρέπει διαφωνίες.

Αντιπαραθέτει αποφθέγματα και εντυπωσιακές “αναμασημένες” φράσεις.
Επειδή δεν αισθάνεται την παραμικρή αμφιβολία για όσα υποστηρίζει, ο ίδιος γίνεται θύμα της βεβαιότητας και της ακαμψίας του,καταλήγοντας να είναι μισαλλόδοξος και επιθετικός.

Αντιμάχεται προκαταβολικά κάθε αντίθετη άποψη ως ανάξια λόγου ή γελοία και αν τύχει η άποψη αυτή να έχει κενά ή αιχμές που η λογική απορρίπτει,μαίνεται και χαρακτηρίζει εγκληματική,ολέθρια για την ανθρωπότητα,κάθε τέτοια λογική(ανεξάρτητα από την ορθότητά της).

Ο άνθρωπος του κριτικού στοχασμού βρίσκεται στον άλλο πόλο. Αυτός προσέχει, εξετάζει, ζυγίζει, ελέγχει κάθε γνώμη που παρουσιάζεται με την αξίωση ότι είναι ορθή. Και δεν αποφαίνεται οριστικά παρά μόνο εάν πεισθεί ότι ικανοποιεί τους ορούς της αλήθειας. 
Στη δική του άποψη δεν αναγνωρίζει περισσότερα από των άλλων τα προνόμια.Για να βεβαιωθεί μάλιστα ότι η θέση του είναι πραγματικά ισχυρότερη, όχι μόνο μ’ ευχαρίστηση ακούει τον αντιφρονούντα, αλλά και τον αναζητεί για να «διαδεχθεί» μαζί του. 

Ο δογματικός μονολογεί,ο κριτικός αγαπά και καλλιεργεί τη συζήτηση. Τη θέλει όχι τόσο για να διαφωτίσει τους άλλους, όσο για να διαφωτισθεί ο ίδιος. 

Ξέρει ότι μόνο με αυτό τον τρόπο φαίνεται καθαρή η αλήθεια, όπως ο χρυσός με τη φωτιά. Διαλεγόμενος ο κριτικός αγωνίζεται όχι να επιβάλει τη γνώμη του, αλλά να ζυγίσει την αξία της!

 Οι δογματικοί και όταν δέχονται να συζητήσουν, παραποιούν το διάλογο δεν μετακινούνται από τη θέση τους, έστω και αν τους αποδείξεις ότι πατούν σε σαθρό έδαφος,έστω κι αν καταλάβουν ότι παραβιάζουν τους κανόνες της λογικής.

Οι Δογματικοί άνθρωποι δεν θα έρθουν ποτέ να σε συμβουλευθούν για να πάρουν τη δική σου γνώμη, αλλά για ν’ ακούσουν από τα χείλη σου αυτήν που έχουν ήδη σχηματίσει!

Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι ο δογματικός άνθρωπος δεν μπορεί να έχει περιθώρια βελτίωσης,εφ” όσον είναι εγκλωβισμένος μέσα στην ίδια του τη “φύση”.

Ο Δογματικός άνθρωπος δεν επικοινωνεί,δεν σκέπτεται,δεν αξιολογεί,ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΣ και ΔΥΣΚΑΜΠΤΟΣ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ?Μην εμπλακείς ποτέ στην παγίδα ενός Δόγματος!

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.