Να δίνεις απλόχερα επαίνους και να “παρατηρείς” ανοιχτόκαρδα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 Να δίνεις απλόχερα επαίνους και να “παρατηρείς” ανοιχτόκαρδα

Αν ένας άνθρωπος υπήρξε το αδιαμφισβήτητα αγαπημένο παιδί της μητέρας του, διατηρεί σε όλη του τη ζωή το αίσθημα θριάμβου, την πίστη στην επιτυχία, που συχνά οδηγεί πραγματικά στην επιτυχία ( Ζίγκμουντ Φρόυντ ).

Μέσα σε αυτή τη φράση ο Φρόυντ μας δείχνει ξεκάθαρα,πόσο μεγάλη σημασία έχει για την πρόοδο των ανθρώπων,η αγάπη και κατά συνέπεια ο έπαινος,μας δείχνει να καταλάβουμε τη δύναμη της επιβράβευσης.

Όπως η μητέρα επαινεί και επιβραβεύει το παιδί της,έτσι κι εσύ ως Ηγέτης οφείλεις να πράττεις ανάλογα όταν πρέπει,αποδίδοντας στον άλλο μία καλή “υπόληψη”,αποδίδοντάς του τις “τιμές” που δικαιωματικά κέρδισε...

Ο Ηγέτης ξέρει να αγκαλιάζει αυτούς που τον ακολουθούν,δεν οικειοποιείται την προσπάθειά τους,την αποδίδει απλόχερα με επαίνους και σεβασμό,δεν επισκιάζει με τη δύναμή του,φωτίζει τους οπαδούς του.

Ο Ηγέτης έχει ανοιχτό μυαλό και καρδιά(ψυχή),δεν καταδικάζει χωρίς να αναγνωρίζει,δεν αποδοκιμάζει χυδαία,δεν “ξεστομίζει” κατηγορίες αλλά αντιλαμβάνεται δυσκολίες και λάθη.

Ο Ηγέτης κερδίζει το σεβασμό δεν τον απαιτεί.

Είναι Ηγέτης Ανθρώπων,γιατί χωρίς Ανθρώπους δεν έχει η λέξη Ηγέτης κανένα απολύτως νόημα.

Αξιοποιούμε μόνο μικρά κομμάτια των ψυχικών και φυσικών δυνάμεων που κρύβονται μέσα μας,βάζουμε όριο στον “απεριόριστο εαυτό” που μέσα μας υπάρχει,κατατροπώνουμε κάθε δημιουργική φαντασία που “ονειρεύεται”,που θέλει,που έχει την “αγωνία για να μεγαλουργήσει”.

Πνίγουμε τον συνάνθρωπό μας μέσα σε θύελλες από ΚΑΤΗΓΟΡΩ και μαζί με αυτόν ΠΝΙΓΟΥΜΕ και τη δική μας ύπαρξη,μία ύπαρξη που χωρίς τον άλλο,χωρίς τις ανθρώπινες σχέσεις(την πεμπτουσία της ζωής μας) δεν μπορεί να ΥΠΑΡΧΕΙ.

Υπάρχω σημαίνει ζω,όμως ζω ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΣ χωρίς τους άλλους είναι σαν να είσαι όπως το ΦΥΤΟ που εξαρτάται μόνο από τους φυσικούς πόρους.

Ο Άνθρωπος όμως εκτός απο φυσικούς πόρους χρειάζεται και “άϋλους” πόρους για να πορευθεί στη ζωή.

Είναι μαγική η ικανότητα ενός ανθρώπου να επαινεί εμπνέοντας τον συνάνθρωπό του,να τον οδηγεί στο μονοπάτι της πίστης για τις δυνατότητές του.Τέτοιος “χαρακτήρας” είναι Ο Ηγέτης.

Το ΚΑΡΟΤΟ είναι προτιμότερο από το ΜΑΣΤΙΓΙΟ που αφήνει ανοιχτές πληγές και μίσος,από το ΜΑΣΤΙΓΙΟ που είναι κάποιες άλλες φορές η μάνα της ΚΑΚΙΑΣ.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ μία λέξη που ακόμα και στη σημερινή εποχή έχει υποτιμηθεί και κατηγοριοποιηθεί μέσα σε απίστευτα γελοία στερεότυπα και προκαταλήψεις(όπως έχουμε ήδη εξετάσει).

Όταν θέλεις να κάνεις μία “παρατήρηση” σε κάποιον,όταν θέλεις να υποδείξεις ένα λάθος,ξεκίνα από τα θετικά στοιχεία του άλλου και μετά προχώρησε,π.χ. Γιώργο αν και είσαι έξυπνος και μορφωμένος άνθρωπος ίσως πρέπει να ξανασκεφτείς αυτό που έγινε χτες,μπλα μπλα...,είμαι σίγουρος ότι θα επανεξετάσεις το τρόπο που χειρίστηκες το θέμα αυτό.

Δεν ξεκινάς αμέσως την απαγγελία κατηγορίας,δεν εξελίσσονται σε δικαστήριο οι ανθρώπινες σχέσεις,στο δικαστήριο καταλήγουν όταν υπάρξει “άσχημη” επικοινωνία,στο δικαστήριο οδηγούνται δύο οι και περισσότεροι άνθρωποι όταν δεν καταλαβαίνουν ότι οι ανθρώπινες σχέσεις δεν βασίζονται σε δίκες!

Ο Ηγέτης είναι ο προπονητής της “ομάδας”,αυτός που φροντίζει για τις καλές συνήθειές της.Είναι ο “γυμναστής” που χτίζει το πνεύμα των “παικτών”,με τέτοιο τρόπο ώστε να επαναλαμβάνουν ότι σωστό λειτουργεί και να αποφεύγουν ότι είναι λάθος.Επαινεί το σωστό αποδίδοντας τις ανάλογες “τιμές” και δεν πολυασχολείται με τα λάθη τα οποία προσπερνά με έντεχνο τρόπο,με σύντομες αναφορές και “ανοιχτόκαρδα”...

Στις αρχές του 19ου αιώνα ένας νεαρός στο Λονδίνο ήθελε να γίνει συγγραφέας,ενώ όλα ήταν εναντίον του.

Δεν τελείωσε το σχολείο(μόλις 3 τάξεις),ο πατέρας του φυλακισμένος από χρέη και ο ίδιος μεγάλωνε μέσα στη φτώχεια και την πείνα.

Μετά βίας βρήκε δουλειά (κολλούσε ετικέτες σε μελανοδοχεία) σε μία αποθήκη γεμάτη αρουραίους.

Κοιμόταν σε φτωχογειτονιές του Λονδίνου εδώ κι εκεί...

Δεν εμπιστευόταν καθόλου τον εαυτό του και τις συγγραφικές ικανότητές του,σε βαθμό που το πρώτο χειρόγραφό του το ταχυδρόμησε μεσάνυχτα έτσι ώστε να μην το δει κανείς και τον κοροιδεύει,η μία μετά την άλλη ιστορία του απορρίπτοταν.

Όμως ήρθε η μεγάλη στιγμή που ένας εκδότης επαινώντας την ιστορία του έσπευσε να την αγοράσει για να την εκδόσει.

Η ενθάρρυνση που πήρε από εκείνη την έκδοση της ιστορίας του,ήταν η αιτία που σήμερα ο Κάρολος Ντίκενς υπάρχει στις βιβλιοθήκες μας!Το νεαρό αυτό αγόρι το έλεγαν όπως καταλάβατε Κάρολο Ντίκενς και έμεινε ολοζώντανο ακόμα και σήμερα μέσα από το συγγραφικό έργο του.

Ο “χαρισματικός” Ηγέτης λειτουργεί ενθαρρυντικά και όχι αποκαρδιωτικά,εμπνέει και συμπαρασύρει,υποκινεί και παρακινεί σε ωφέλιμη και χρήσιμη δράση τα άτομα που τον ακολουθούν,τα καθιστά αποτελεσματικά ως προς το κοινό τους στόχο.

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.