Να παρακινείς έμμεσα-Δείξτο χωρίς κριτική

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Να παρακινείς έμμεσα-Δείξτο χωρίς κριτική

Μία λέξη,μία φράση αρκεί ένα λεπτό για να ειπωθεί,και μία ζωή για να ξεχαστεί κάποιες φορές.Αυτό έχω καταλάβει μετά από δεκαετίες,τόσο για τις θετικές μου σκέψεις που ειπώθηκαν και ακόμα περισσότερο για τις αρνητικές μου σκέψεις τις οποίες ξεστόμισα!

Διότι όταν επαινείς,όταν είσαι συγκαταβατικός και διαλλακτικός βλέπεις τα θετικά σημεία στον άλλο αποφεύγοντας να πεις κάτι που πιθανόν δεν θα το ξεχάσει ποτέ,κάτι που θα τον προσβάλλει,κάτι που θα τον θίξει ανεπανόρθωτα.

Στην αντίπερα όχθη βασανισμένος κάποιος από όλους τους δαίμονες του μυαλού του(μη ξεχνάς αυτούς τους δαίμονες,να ξανασχοληθείς μαζί τους),ξεστομίζει ευκολότερα και άγαρμπα,κατηγορίες,κριτική βλέποντας παντού αρνητικά,σε όλους και όλα.

Το βιβλίο αυτό μας δείχνει ότι χωρίς ακέραιο χαρακτήρα δύσκολα μπορούμε να πετύχουμε,ίσως είναι αδύνατον.Το τακτ,η ευγένεια,το μεγαλείο ψυχής απαιτούν πολλή και σκληρή δουλειά για να μετασχηματιστούν σε δεύτερη “φύση" σε συνήθεια & αναπόσπαστο κομμάτι μας,η απόκτηση τέτοιων στοιχείων απαιτεί ευφυία και ανοιχτό μυαλό,απαιτεί ένα αναβαθμισμένο ΕΓΩ.

Ο ερασιτέχνης ηγέτης διατάζει και απαιτεί για να αλλάξει τη συμπεριφορά των υφιστάμενων,ξεχνώντας πόσο εύκολο είναι να γίνει αντιπαθής και μισητός στους ακόλουθούς του.

Ο ερασιτέχνης ή κατά συγκυρία,ή λόγω τύχης ηγέτης δεν θα αποκτήσει “οπαδούς” ποτέ!Δεν εμπνέει σεβασμό,δεν θα ασκεί επιρροές και αργά ή γρήγορα ο ίδιος του ο εαυτός θα τον καταργήσει...

Το να εφιστούμε την προσοχή των άλλων στα λάθη τους με έμμεσο τρόπο και ευγενικά είναι θαυματουργό,όταν οι “άλλοι” είναι εύθικτοι και ευαίσθητοι(που συνήθως οι περισσότεροι είναι!).Είναι πολύ κακή ιδέα για έναν ηγέτη να επισημαίνει άμεσα τα λάθη απέναντι σε ανθρώπους που εύκολα δυσφορούν στην κριτική.

Έχω το θάρρος της γνώμης δεν σημαίνει ότι έχω το θράσος να ξεστομίζω άγαρμπα και με αγένεια τη γνώμη μου,ανεξάρτητα από το αν είναι σωστή ή όχι!

Είναι προφανές ότι είναι σωστότερο έμμεσα και προετοιμάζοντας το έδαφος να κάνουμε κριτική,υποδείξεις.

Μπορούμε να ζητήσουμε κάτι αλλά όχι με όποιο τρόπο θέλουμε εμείς,πρέπει να έχουμε την ευφυία να εφαρμόζουμε το σωστό Τρόπο Ζητήσεως(Μεθοδολογία κατά Αριστοτέλη).

Ας δούμε κάποια παραδείγματα...

Ένας φίλος μου επιχειρηματίας,“εμπειρικός αριστοτέχνης” (έτσι νομίζω) στην επικοινωνία καθώς καθόμασταν στην επιχείρησή του διαπίστωσε ότι 2 σερβιτόροι του “λούφαραν” καπνίζοντας στην πίσω πλευρά του μαγαζιού.

Του λέω: πως θα το χειριστείς? Και μου απαντά: Έλα να δεις.

Κατευθύνθηκε αρχικά σε έναν άλλο υπάλληλό του καπνιστή και του ζήτησε 2 malboro,ο οποίος χωρίς δεύτερη ερώτηση του έδωσε.Χωρίς να τον αντιληφθούν οι 2 “λουφαδόροι” έφυγε μαζί μου από την πίσω πόρτα.Όταν αυτοί τον αντίκρησαν,αμήχανοι πέταξαν τα τσιγάρα τους και περίμεναν να ακούσουν τα “παρατράγουδα”.Ήρεμα το αφεντικό τους λέει: Σας έφερα 2 “μαλμπουράκια” γιατί όπως βλέπω αυτά που καπνίζετε είναι για “πέταμα”!!!Αφού τους τα πρόσφερε,χαμογελώντας φύγαμε.

Καμία απειλή,καμία κατηγορία,κανένα σχόλιο για την λανθασμένη τους συμπεριφορά...'Οπως καταλάβατε είναι αδύνατον να μην τον σέβονται οι εργαζόμενοι αυτόν τον άνθρωπο,έναν αρκετά ευκατάστατο οικονομικά “τύπο” και μάλιστα αυτοδημιούργητο.

Ο Καρλ Λανκφορντ(Carl T. langford) διετέλεσε επι σειρά ετών Δήμαρχος στο Ορλάντο της Φλόριντα την έδρα του Disney World.Στην αρχή της μακρόχρονης θητείας του(1967-1980),έπρεπε να “νουθετεί” συνεχώς το επιτελείο του να αφήνει τον κόσμο να τον επισκέπτεται,αλλά δυστυχώς ο κόσμος έβρισκε εμπόδια από τις γραμματείς και τα στελέχη του.

Τελικά ο ευφυέστατος Δήμαρχος βρήκε τη λύση.Έβγαλε(ξήλωσε ουσιαστικά) την πόρτα του γραφείου του!Από την ημέρα εκείνη που “συμβολικά” ξήλωσε την κλειστή πόρτα κατάφερε να στείλει το μύνημα της διοίκησης με “Πολιτική με Ανοιχτές Θύρες”-Πολιτική με ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ(κατά τη δική μου γνώμη).

Οι πωλητές ξεχασμένοι στο “πηγαδάκι” που έστησαν και το αφεντικό πέρασε πίσω απο τον πάγκο να εξυπηρετήσει την ξεχασμένη κυρία που κανείς δεν είδε,αφού τελείωσε οι υπάλληλοι του καταστήματος περίμεναν να ακούσουν τον “τρισάγιο”,περίμεναν να πέσουν “κεραυνοί”...Το αφεντικό χαμογελώντας απλά αποχώρησε-Μετά από χρόνια ο ίδιος άνθρωπος είναι ιδιοκτήτης μίας απο τις μεγαλύτερες εμπορικές αλυσίδες στην χώρας μας...

Το πρόβλημα της λέξης αλλά όταν επικρίνουμε έμμεσα.

Πολλοί άνθρωποι από άγνοια,ενώ πολύ ορθά σκέπτονται να επικρίνουν έμμεσα αρχίζουν με έπαινο βάζουν ένα “αλλά” και συνεχίζουν στο “ξύρισμα”.Η σωστή πρακτική είναι να αντικατασταθεί η λέξη αλλά από τη λέξη ΚΑΙ!

Π.Χ. Α)Νίκο είμαστε περήφανοι για τους βαθμούς που έφερες σε αυτό το εξάμηνο,αλλά αν είχες δουλέψει περισσότερο στα μαθηματικά τα αποτελέσματα θα ήταν και εκεί καλύτερα.

Β) Νίκο είμαστε περήφανοι για τους βαθμούς που έφερες σε αυτό το εξάμηνο ΚΑΙ εάν συνεχίσεις την προσπάθεια το επόμενο εξάμηνο θα τα πας καλύτερα και στα μαθηματικά.

Στην περίπτωση Α μέχρι την λέξη ΑΛΛΑ,πέρνει κουράγιο ο μικρός μας φίλος,μετά αρχίζει να αμφιβάλλει για την αξιοπιστία των επαίνων που αρχικά κάναμε.Κι όμως το θεωρεί σκηνοθετημένο,θεωρεί ότι του είπαμε ψέμματα αρχικά για να του πούμε (αυτό δηλώνει το αλλά) την αλήθεια μετά!

Στην περίπτωση Β μέχρι τη λέξη ΚΑΙ πέρνει πάλι κουράγιο,ακούγωντας τη λέξη ΚΑΙ αυτόματα περιμένει με ενδιαφέρον τη συνέχεια(χωρίς αμφιβολία,το αλλά δηλώνει αμφιβολία).Ο αρχικός έπαινος είναι σωστός ΚΑΙ θα κάνει το ίδιο και στα μαθηματικά ώστε να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα-Με τη λέξη ΚΑΙ δεν ακυρώσαμε τον έπαινο,δεν είχαμε καμία αμφιβολία...συνεχίζουμε “συμπληρωματικά”.

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.