ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ (Δυσπιστία)

Η καχυποψία είναι ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό, που μας βοηθά να μην πέφτουμε θύματα εκμετάλλευσης και να μην είμαστε καλοπροαίρετοι και ανοιχτοί με όλους τους ανθρώπους γύρω μας.Είναι λογικό ότι όλοι δεν έχουν τις ίδιες προθέσεις,δεν είναι όλοι άγιοι,όμως από την άλλη δεν είναι όλοι εγκληματίες!

Το να μην πιστεύεις σε κανένα και τίποτα,άκριτα,χωρίς να εξετάζεις με ποιόν μιλάς και τι ακούς,είναι βαθιά προβληματικό και έχει ως αποτέλεσμα να γκρεμίζουμε κάθε γέφυρα που θα μας συνδέσει με τους άλλους.

Ακόμα χειρότερα η καχυποψία έχει ως αποτέλεσμα,να μην μπορούμε να επικοινωνούμε επί της ουσίας με κανέναν,αφού δεν υπάρχει κανένας καλός!

Τα έντονα και ακραία χαρακτηριστικά της καχυποψίας (υψηλά επίπεδα δυσπιστίας) μπορεί να μην μας αφορούν, αλλά μέσα από αυτά μπορούμε να δούμε λίγο πιό ξεκάθαρα τις καταστάσεις που προκαλεί η καχυποψία και να αναλογιστούμε τις επιπτώσεις που προκαλεί. 
Σε μεγάλο ή μικρό βαθμό, η καχυποψία μας οδηγεί στον παραλογισμό, καθώς μπαίνουμε στη διαδικασία να κάνουμε υποθέσεις και να προσπαθούμε να προβλέψουμε τι κακό μπορεί να μας κάνουν οι άλλοι. 
Εύκολα μπορούμε να μετατρέψουμε ουδέτερες ή θετικές καταστάσεις σε αρνητικές, προκαλώντας αρνητικά συναισθήματα σε εμάς και στους γύρω μας.

Η καχυποψία μας οδηγεί σε μια διαρκή αρνητική κατάσταση, αφού προσανατολιζόμαστε συνεχώς σε οτιδήποτε αρνητικό που μας φαίνεται ύποπτο, έτσι ώστε να προλάβουμε διάφορα αρνητικά που μπορεί να μας συμβούν,ανεξάρτητα από τις πιθανότητες να συμβούν. 
Σε οποιαδήποτε αμφιλεγόμενη κατάσταση, σε οποιοδήποτε δίλημμα εστιάζουμε στην αρνητική οπτική των πραγμάτων, προσπαθώντας να δώσουμε μια εξήγηση, μια ερμηνεία στα πράγματα τέτοια που θα εξυπηρετεί και θα εξασφαλίζει την απόλυτη προστασία μας.

Το κακό που κάνει η καχυποψία σε εμάς τους ίδιους είναι το γεγονός ότι βιώνουμε διαρκώς μια κατάσταση αστάθειας και αμφιβολίας, μια έντονη απειλή.Ζούμε μέσα σε κλίμα έντονης ανασφάλειας,αδυνατώντας να εμπιστευτούμαι κάποιον άλλο. Νιώθουμε ότι έχουμε ανάγκη να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και βρισκόμαστε συνεχώς σε κατάσταση επαγρύπνησης.

Δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε, δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε μέσα σε ανθρώπινες σχέσεις, δεν μπορούμε να γνωρίσουμε ανθρώπους και να επιτρέψουμε σε άλλους ανθρώπους να μας γνωρίσουν. 

Υπάρχει έλλειμα εμπιστοσύνης(Δες ξανά στην Εισαγωγή την κηδεία της Εμπιστοσύνης).

Όταν ο ανθρωπος δεν γνωρίζει κάτι, έρχεται σε επαφή με το εντελώς καινούριο,με το άγνωστο,φοβάται.Χρειάζεται χρόνος για να συνηθίσει και να δει αν μπορεί να δεχτεί,απορροφήσει ορισμένα στοιχεία και χαρακτηριστικά ή να τα απορρίψει.

Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι ο κόσμος είναι άδικος και σκληρός, ότι η φτώχεια μαστίζει τον πλανήτη,ότι οι δυτικές κοινωνίες γίνονται όλο και περισσότερο αφιλόξενες,ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να συννενοηθούν μεταξύ τους,ούτε γνωρίζουν πως να διαχειριστούν τις επιθετικές τους ενορμήσεις, θα δούμε ότι η μοναξιά είναι το κυρίαρχο φαινόμενο της εποχής μας.

Αν αναλογιστούμε ότι η οικογένεια δεν μπορεί να παίξει βοηθητικό ρόλο είτε γιατί κλείνεται στο “καβούκι” της και αγνοεί την υπόλοιπη κοινωνία νομίζοντας ότι έτσι προστατεύεται από κινδύνους τότε ως αποτέλεσμα έχουμε ανθρώπους οι οποίοι έχουν προβλήματα προσαρμογής.

Αν αναλύσουμε και σκεφθούμε την πίεση που δέχεται το άτομο όσον αφορά στην ενσωμάτωση των κοινωνικών στερεότυπων(χάνοντας πρόωρα την παιδικότητα του), και αν λοιπόν ταυτόχρονα συνυπολογίσουμε,αναλογιστούμε και αναλύσουμε όλους αυτούς τους παράγοντες, είναι φυσικό να διακρίνουμε στην συμπεριφορά των ανθρώπων την καχυποψία σε διάφορες κατηγορίες έντασης και διαβάθμισης,κάποιες στιγμές τόσο υψηλές που κάθε δίαυλος επικοινωνίας με τους άλλους είναι κλειστός,κάθε ανθρώπινη σχέση βασίζεται μόνο στο όφελος,κάθε επαφή με τον άλλο μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνη...

Είναι τόσο υψηλή η δυσπιστία κάποιες στιγμές που οδηγεί σε ψυχολογικές διαταραχές.

Όταν δεν με φροντίζεις λοιπόν, δεν μπορώ να σε εμπιστευτώ γιατί δικαιολογημένα καταλαβαίνω ότι δεν σε ενδιαφέρει το πως αισθάνομαι εγώ αλλά μόνο το πως αισθάνεσαι εσύ,σκέφτονται συχνά πολλοί άνθρωποι γιατί δεν γνωρίζουν αυτά που μέχρι τώρα εμείς μάθαμε στο βιβλίο μας!

Γιατί δεν γνωρίζουν πως να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του άλλου δείχνοντας ενδιαφέρον για τα δικά του ΘΕΛΩ...

Θα σου ξαναπώ μερικές αλήθειες που ήδη είπαμε,ώστε να δεις πόσο αλληλένδετα λειτουργούν τα πράγματα και γιατί σου ζητάω να έχεις υπομονή σε κάποια σημεία του βιβλίου...

Όλοι κοιτάζουν τον εαυτό τους,εσύ κοίταζε τους άλλους...Όλοι ασχολούνται με το δικό τους ΕΓΩ,εσύ ασχολήσου με το ΕΓΩ των άλλων,αφού πρώτα αναβαθμίσεις και μάθεις το δικό σου ΕΓΩ!

Πάντα θα υπάρξει χρόνος,όταν εδραιωθεί η εμπιστοσύνη,για αμοιβαία παραγωγική κριτική σε αδυναμίες και αρνητικά(προσέξτε τη λέξη αμοιβαία),πάντα το ΕΓΩ του άλλου αφήνει “χώρο” όταν δεν το καταργείς και δεν νιώθει ότι κινδυνεύει από εσένα.

Τύπωσε καλά αυτό που θα σου πώ:

Μάθε να μην κλείνεις την πόρτα στο ΕΓΩ των άλλων,για να έχεις ανοιχτές τις πόρτες προς την επιτυχία.Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για εσένα,για εμένα,για τους άλλους,
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ πρωί,μεσημέρι,βράδυ,Τώρα,Ύστερα,σχεδόν Πάντα...

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.