“Θέλουμε την ελευθερία μας”?

Ήρθε τώρα η στιγμή να δούμε με διαφορετικό τρόπο την απάντηση στο εξής ερώτημα: “Θέλουμε την ελευθερία μας”?

Αν και το ερώτημα δείχνει παράδοξο ποιός άνθρωπος δεν θέλει να είναι ελεύθερος (θα πείτε...),δεν είναι και τόσο παράδοξο όσο δείχνει.

Μάλιστα θα διαπραγματευτούμε αν πολλές φορές αναζητούμε την ανελευθερία μας!

Ας ξεκινήσουμε όμως βήμα βήμα εξετάζοντας το ερώτημα προσεκτικά χωρίς κατεστημένες προκαταλήψεις.

Ας πάμε πίσω στην παιδική ή μάλλον βρεφική μας ηλικία όπου η εξάρτηση μας από την οικογένεια είναι στον υπέρτατο βαθμό,η ίδια η ύπαρξη μας εξαρτάται πλήρως από τους γονείς μας.Αν και η εξάρτηση του παιδιού δεν είναι ‘πολιτική’,η διαµόρφωση αυτής της πρωταρχικής σχέσης µε την εξάρτηση καθιστά το παιδί επιρρεπές στην υποτέλεια,την υποταγή,την εκµετάλλευση.

Η ύπαρξη ΠΡΟΣΤΑΤΗ καθίσταται αναγκαία συνθήκη επιβίωσης.

Αυτόματα έχει δημιουργηθεί μία ‘καταβολή’ και στο μέλλον θα αναλάβουμε ρόλο είτε ΠΡΟΣΤΑΤΗ είτε ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΥ.

Στην πραγματικότητα η λύση της ‘εύκολης προστασίας’ από κάποιον ή κάποιους άλλους είναι αυτή που θα επιλέξει η πλειοψηφία,όσο γι’ αυτούς που θα επωμιστούν το ρόλο ΠΡΟΣΤΑΤΗ στην πραγματικότητα αναζητούν ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ από την ίδια την ιδιότητα που επικαλέστηκαν,θα αναζητήσουν προστασία μέσα από τη δύναμη της εξουσίας!

Πιθανότατα αυτοεγκλωβισμένο το άτομο θα αναγκαστεί να ζήσει σε μία σχέση υποτέλειας είτε με τον προστάτη του είτε με την προστασία που του παρέχει η εξουσία!

Σε κάθε ρόλο,επαγγελματικό κοινωνικό κ.ο.κ. που θα επιλέξουμε όταν ψάχνουμε μία σχέση εξάρτησης, δηλώνουμε (ίσως ασυνείδητα) επιθυμία ανελευθερίας!

Ίσως και οι απόψεις μας θα μεταβληθούν σε ΠΙΣΤΗ κάποια στιγμή,η οποία ΠΙΣΤΗ θα γίνει (a priori) ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ και στις περισσότερες περιπτώσεις ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ,φτάνοντας και ψυχικά να αναζητούμε κάποια ΕΞΑΡΤΗΣΗ από δύσκαμπτα στερεότυπα που θα προσφέρουν μία νοητική ασφάλεια και σταθερότητα σε τέτοιο βαθμό που κάθε αλλαγή ή πιθανή λανθασμένη ΠΙΣΤΗ θα μας εξοργίσει!

ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι συνώνυμα,κι αν αυτό είναι σωστό ΕΞΑΡΤΗΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι αντίθετα και εφ’ όσον αναζητούμε συνειδητά ή όχι εξαρτήσεις κάθε είδους,τότε στην πραγματικότητα αναζητούμε την ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας!

Όταν επιζητούμε ομοίως όπως είπαμε,την Πολιτική Εξουσία την Δικαστική εξουσία,την Εκτελεστική κ.α. να λύσει τις διαφορές-διαφωνίες μας με άλλους,παραιτούμαστε από το δικαίωμα της ελευθερίας μας,την οποία αναθέτουμε προς διαχείριση στην εξουσία.

Παρ’ ότι σχεδόν κανείς δεν δέχεται ότι θέλει να του κάνουν κουμάντο,αν αναλογιστεί τα παραπάνω θα δει ότι,όχι μόνο το δέχεται αλλά και το επιζητά!

Κάθε φορά που δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη,κάθε φορά που μεταθέτουμε την επιλογή-απόφαση σε κάποιον άλλο,κάθε φορά που αναζητούμε ασφάλεια-προστασία παραχωρούμε την ελευθερία μας,δεν το παραδεχόμαστε πολλάκις,αλλά μήπως έτσι είναι?

Είναι πολύ σημαντικό να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να διεκπαιρεώνουμε τις υποθέσεις μας όσο το δυνατόν “αυτόνομα” στο μέτρο που αυτό είναι εφικτό.

Όποιος έχει αντιληφθεί σε βάθος της αντίστροφα ανάλογη σχέση που διέπει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΕΞΑΡΤΗΣΗ ,τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να “πάρει τη ζωή στα χέρια του”.

Ελευθερία είναι το πέρασμα από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της γνώσης!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ? Μείωσε όσο το δυνατόν περισσότερο τις εξαρτήσεις σου και ανέλαβε αμέσως τις προσωπικές σου ευθύνες για κάθε δικό σου θέμα,οι προστάτες δεν παρέχουν δωρεάν προστασία!

Ας εμβαθύνουμε παρακάτω τώρα ακόμα περισσότερο όμως στις εξαρτήσεις,διότι το παρόν βιβλίο σε πολλά σημεία “μιλά” για απεξάρτηση από στερεότυπα,λανθασμένες απόψεις κ.α.

Οπότε ας εξετάσουμε αν είναι δυνατόν να μηδενίσουμε τις εξαρτήσεις...

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.