Από την Εμπιστοσύνη στη Δυσπιστία. (η κηδεία της Εμπιστοσύνης...)

Η καχυποψία απέναντι σε όλους και σε όλα,η ανθρωπο-φοβία είναι ένα νέο συστατικό,κατάλοιπο της οικονομικής κρίσης,ο ένας υποπτεύεται τον άλλο και όλοι μαζί ισοπεδώνουν ακόμα και αυτούς που πραγματικά έχουν κάποιες καλές προθέσεις...

Η Λέξη Εμπιστοσύνη απουσιάζει σιγά-σιγά,τείνει να εξαφανιστεί ακόμα και στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Η Οικονομική κρίση αναλαμβάνει το ρόλο του Νεκροθάφτη της Εμπιστοσύνης,φτάνοντας μας στα άκρα:κανένας δεν πιστεύει κανέναν και κανείς σε τίποτα.

Η ταφόπλακα που τοποθετεί η Οικονομική κρίση βαριά...

Όποιος πιστεύει εύκολα είναι δυστυχής.

Αλλά δυστυχέστερος είναι εκείνος που δεν είναι σε θέση να πιστέψει τίποτα.(Αναφέρει σωστά ο Λούθηρος)

Υπάρχει έλλειμα εμπιστοσύνης σε όλα τα επίπεδα ανάμεσα στη χώρα και τους ευρωπαίους εταίρους μας,ανάμεσα στους πολίτες και την Ελληνική Πολιτεία,ανάμεσα σιγά-σιγά σε φίλους,συγγενείς κ.α

Η Καχυποψία διογκώνεται μέρα τη μέρα ολοένα και πιό πολύ,υπερκαλύπτοντας και ισοπεδώνοντας όλους και όλα.

Το συμπέρασμα?ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ σχεδόν μηχανικά και χωρίς δεύτερη σκέψη αποτελεί ένα σταθερό στερεότυπο της εποχής μας.

Δεν υπάρχει τίποτα και κανένας που δεν κινείται από μία στημένη συνομωσία!

Ίσως να κυβερνούν τον πλανήτη Γη και εξωγήινοι φιδάνθρωποι αναφέρουν πολλά site(ιστοσελίδες) και τα υπόλοιπα αποδίδουν το κάθε τι,είτε στους εβραίους είτε στους μασόνους-ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ!(τελεία και παύλα...)

Τι να συζητάμε τώρα,αφού όλα είναι προκαθορισμένα και στημένα,μια μοιρολατρική ανάγνωση για το μέλλον καθηλώνει την κοινωνία.

Ότι και να κάνουμε δεν αλλάζει τίποτα,στο κάτω κάτω όλοι ψεύτες είναι,ο Πολιτικός,ο γείτονας,ο φίλος μας,οι επαγγελματικοί μας συνεργάτες κ.α.(επαγωγικά αλλά λανθασμένα σκέπτεται η πλειοψηφία,ισοπεδώνοντας τα πάντα και τους πάντες).Όποιος προλάβει και εξαπατήσει τον άλλον γρηγορότερα,ίσως επιβιώσει σκέφτονται κάποιοι άλλοι.

Οι γονείς αρχίζουν σιγά-σιγά να εξηγούν στα παιδιά τους την αναγκαιότητα να είναι 'σκληρά' να είναι έτοιμα για όλα,η ζούγκλα θα τα φάει αν δεν τα εκπαιδεύσουν ανάλογα!Τα μαθαίνουν να μην εμπιστεύονται τίποτα:''παιδί μου δεν μιλάμε ποτέ σε ξένους,ακούμε μόνο τον μπαμπά και τη μαμά''.

Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις ότι οι φίλοι δεν υπάρχουν(κάποιοι άλλοι γονείς δήθεν έξυπνοι-νουθετούν!).Φυσικά εμείς οι ΜΕΓΑΛΟΙ γνωρίζουμε πλέον ότι φίλοι δεν υπάρχουν,γνωρίζουμε ότι όλοι είναι ψεύτες,γνωρίζουμε ότι σε κάθε στιγμή σε κάθε βήμα μας υπάρχει και μία παγίδα.(Υποπτευόμαστε τα πάντα και τους πάντες!).

Η Ανθρωπο-Φοβία είναι εδώ δυνατή και ενωμένη στις ψυχές του “σύγχρονου κόσμου μας”,απέναντι σε όλους και σε όλα,a priori πλέον τα ισοπεδωτικά στερεότυπα έχουν αναλάβει να θάψουν,κάθε διαπροσωπική μας σχέση.

Τα διαζύγια είναι μόδα της εποχής,ούτε μέσα στην οικογένεια δεν υπάρχει επάρκεια εμπιστοσύνης σε πάρα πολλές περιπτώσεις.

Στην χώρα μας η οικονομική κρίση βοηθά ακόμα περισσότερο στην εξαφάνιση της Εμπιστοσύνης,η ανέχεια και η φτώχεια σβήνει κάθε ίχνος συμπάθειας που έχει ο ένας άνθρωπος απέναντι στον άλλο,ο γιατρός έχει μεταβληθεί σε έμπορα,ο δικαστικός είναι σε πολλές περιπτώσεις διεφθαρμένος και ο εκπαιδευτικός θεωρεί ότι δεν υπάρχει νόημα να διδάξει τα παιδιά αφού του δίνουν ένα μισθό της πείνας!ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙ ΠΟΙΟΝ?

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ είναι δομικό συστατικό καλής λειτουργίας της αγοράς,βάση και θεμέλιος λίθος των συναλλαγών,βάση για την ύπαρξη οικογένειας,πάνω σε αυτή χτίζεται η κοινωνία των “ανθρώπων”.

Όταν υπάρχει εμπιστοσύνη δεν χρειάζεται καμία απόδειξη,ενώ όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη καμία απόδειξη δεν είναι αρκετή!(Σύμφωνα με τον Κινέζικο ρεαλισμό).

Η ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ,η μοναξιά της δυσπιστίας αφόρητη,οδηγεί σε καταθλιπτικά σύνδρομα.

Ο πολιτισμός,το ευ ζήν,η ψυχική υγεία μας χρειάζονται κοινωνικές αλληλεπιδράσεις πλαισιωμένες απο κάποια δόση εμπιστοσύνης για να υπάρξουν.

Η κηδεία της Εμπιστοσύνης οδηγεί στην ανυπαρξία εαυτού,διότι εαυτός χωρίς τον άλλο δεν υπάρχει!

Η Ελληνική κοινωνία έχει χάσει το “χαμόγελό” της μέσα στη φυλακή της καχυποψίας,μέσα στο κελί της δυσπιστίας οι κρατούμενοι καθημερινά ψάχνουν τρόπους να αποδράσουν από μία ανοιχτή φυλακή χωρίς “σίδερα” την Νέα Ανοιχτή φυλακή που λέγεται Ελλάδα της οικονομικής κρίσης.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ? Είναι βέβαιο ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τον καθένα,αλλά σίγουρα δεν είναι λύση να υποπτευόμαστε τον καθένα.
Επέλεξε σωστά τους ανθρώπους που θα εμπιστευτείς.Η καχυποψία και η δυσπιστία απέναντι σε όλους και όλα είναι ανασταλτικός παράγοντας προόδου,μην παγιδευτείτε μέσα τους.

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.