Ενοχές-Τύψεις.

Όλοι μας έχουμε βιώσει σε κάποιες στιγμές της ζωής μας τύψεις ή ενοχές. Οι τύψεις συγχέονται με τις ενοχές αρκετές φορές και με λανθασμένο τρόπο.  Υπάρχει όμως μία ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές λέξεις, η οποία πρέπει να ξεκαθαριστεί, ώστε να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους να απεγκλωβιστούν από τα αρνητικά τους συναισθήματα.

Οι τύψεις είναι η συναισθηματική κατάσταση που βιώνουμε όταν έχουμε κάνει κακό και έχουμε βλάψει με τα λόγια ή τις ενέργειές μας έναν ή άλλους ανθρώπους. 

Μιλάμε για ένα κακό για το οποίο ευθυνόμαστε και έχει προκαλέσει αρνητικές συνέπειες σε άλλους ανθρώπους. Τύψεις μπορεί να νοιώθει εκείνος που έδωσε μία ψευδή κατάθεση και καταδίκασε έναν αθώο, εκείνος που χτύπησε με το αυτοκίνητό του κάποιον και τον παράτησε αβοήθητο ή εκείνος που αφαίρεσε τη ζωή κάποιου κ.ο.κ.

Οι τύψεις αφορούν ένα πραγματικό κακό στο οποίο ευθυνόμαστε αποκλειστικά εμείς οι ίδιοι.

Οι ενοχές από την άλλη,δεν υπονοούν ότι το άτομο που τις νοιώθει, έχει φταίξει υποχρεωτικά, ούτε ότι αυτό που έχει πράξει κάποιος είναι κακό. Η ενοχή δε συνδέεται πάντα με τη δική μας υπαιτιότητα, αλλά με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση που πολλές φορές διακατέχει το ενοχικό άτομο. Ενοχή μπορεί να νοιώθει κάποιος απλώς επειδή μπορεί να ξέχασε να πάρει ένα τηλέφωνο τους γονείς του ή επειδή ακύρωσε μία συνάντηση με φίλους γιατί ήταν κουρασμένος. Πράξεις οι οποίες δεν είναι απαραίτητα κακές, αλλά πολλές φορές δείχνουν ότι σκέφτεστε και υπολογίζετε και τους άλλους και όχι μόνο τον εαυτό σας.

Η ενοχή κάποιες φορές απορρέει από την πεποίθηση που έχει υιοθετηθεί από ένα άτομο ότι πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμο και να δίνει τα πάντα για τους άλλους.

Αυτή η στάση ζωής οφείλεται στην ανάγκη του ενοχικού ατόμου να νοιώσει και να δεχτεί αγάπη, επειδή πιστεύει ότι μόνο έτσι θα την αξίζει.

Πηγή της ενοχικής αυτής στάσης είναι τα πρώιμα παιδικά βιώματα όταν το παιδί ένοιωθε ότι έπαιρνε αγάπη μόνο όταν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες των γονιών.

Αυτό καλλιέργησε μέσα του την πεποίθηση ότι η αξία δεν είναι κάτι που υπάρχει μέσα του, αλλά βρίσκεται στην εμφάνιση, στις επιτυχίες, στην ικανότητα εκπλήρωσης των προσδοκιών των άλλων.

Ενώ οι τύψεις λοιπόν έρχονται όταν πραγματικά έχουμε βλάψει κάποιον,ως απόρροια της συνείδησής μας, οι ενοχές δεν σημαίνουν απαραίτητα πάντα δική μας υπαιτιότητα(ευθύνη) για ένα γεγονός.

Οι ενοχές είναι μια πολύ κοινή και ανασταλτική συναισθηματική αντίδραση που προκύπτει όταν νιώθουμε ότι κάναμε κάτι ενάντια στους κανόνες που επιβάλλει η προσωπική μας ηθική ή ο κοινωνικός περίγυρος,όχι μόνο για τα πεπραγμένα μας,αλλά και για αυτά που μπορούσαμε αλλά δεν πράξαμε.

Οι ενοχές μας «επισκέπτονται» όταν δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για κάτι που θεωρούμε ότι δεν κάναμε σωστά ή ενώ μπορούσαμε δεν κάναμε τίποτα (η «άφεση των αμαρτιών» μπορεί να είναι ένα θέμα πολύ προσωπικό).Οι ενοχές δεν αφορούν μόνο τις πράξεις αλλά και τις σκέψεις, τις επιθυμίες ή τα συναισθήματά μας. Πολλές φορές δεν έχει σημασία αν τελικά το «λάθος μας» είχε συνέπειες ή όχι.Ακόμα κι αν ό,τι μας οδήγησε να αισθανθούμε έτσι δεν επηρέασε τις σχέσεις μας,οι ενοχές αρνούνται να μας εγκαταλείψουν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ? Απαλλάξου από ανούσιες ενοχές!

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.