Κάνε περισσότερα από όσα σε πληρώνουν,για να πληρώνεσαι κάποια στιγμή περισσότερα από όσα κάνεις!

Ανταποδοτική είναι μία υπηρεσία όταν τα οφέλη που λαμβάνουμε από αυτή είναι τουλάχιστο ισάξια της τιμής της.Ως ισάξια εννοώ την τιμή που ο αγοραστής θεωρεί δίκαιη,δηλαδή να αισθάνεται ότι πήρε αυτά που πλήρωσε,να αισθάνεται ότι η συναλλαγή ήταν δίκαιη,εφ' όσον κάλυψε τις ανάγκες του σε μία κατά τον ίδιο λογική τιμή.

Υπεραξία είναι το λεγόμενο κέρδος που προκύπτει από τη τιμή πώλησης ενός προιόντος ή μιας υπηρεσίας,αν αφαιρέσουμε έξοδα και φόρους.

Επειδή όμως ο επιχειρηματίας γνωρίζει τα “πάγια” έξοδά του(π.χ. Ενοίκιο,ΔΕΗ,τηλέφωνα,κόστος συντήρησης,μισθοί κ.ο.κ) ψάχνει για παραγωγικό ανθρώπινο δυναμικό(εργάτες),ώστε να μεγιστοποιήσει το κέρδος του.

Εννοώντας ως παραγωγικούς “εργάτες” τα άτομα εκείνα που με τον ίδιο μισθό θα μπορέσουν να παράγουν περισσότερα και ποιοτικότερα προιόντα(υλικά είτε άϋλα).

Υπεραξία κατά μάρξ είναι το μέρος της αξίας που δημιουργείται από την εργασία των μισθωτών εργατών (πνευματική ή χειρονακτική), αλλά  παραμένει απλήρωτη και έτσι αυξάνει τα κέρδη για τον εργοδότη,π.χ. Ο εργοδότης πληρώνει 5 ευρώ/ώρα ενώ ο εργάτης παράγει 8 ευρώ προιόντα ανά ώρα.

Όμως σε κάποιες περιπτώσεις όταν ο “εργοδότης” αντιληφθεί ότι ένα άτομο αποδίδει δυσανάλογα θετικά με το μισθό που λαμβάνει,τότε τις περισσότερες φορές είτε θα αυξήσει το μισθό του “εργάτη”,είτε θα του δώσει προαγωγή(με καλύτερο μισθό),είτε θα είναι πλέον βασικό στέλεχος της επιχείρησης ο εργαζόμενος αυτός λόγω της μεγάλης παραγωγικότητάς του(αποδοτικότητας).

Ο επιχειρηματίας όταν θεωρεί ότι ο εργαζόμενος είναι απαραίτητος στη δουλειά του και αποδίδει περισσότερα απο αυτά που τον πληρώνει κάποια στιγμή θα κάνει αυτά που είπαμε(κατά 99%,εκτός της περίπτωσης που είναι βλάξ!).

Όταν στην αγορά η προσφορά (υλικών και άϋλων αγαθών) είναι μεγαλύτερη από την ζήτηση τότε έχουμε τη λεγόμενη πλεονάζουσα προσφορά ή πλεόνασμα.Όταν η προσφορά υπερβαίνει τη ζήτηση το αποτέλεσμα είναι να πέφτουν οι τιμές,όπως όλοι σχεδόν γνωρίζουμε,π.χ. η παραγωγή ντομάτας φέτος συνολικά στην Ελλάδα έφτασε τους 1000 τόνους,εάν οι αγοραστές “ζητάνε” να καταναλώσουν 700 τόνους τότε έχουμε 300 τόνους πλεόνασμα,είναι λογικό οι παραγωγοί ντομάτας να μειώσουν την τιμή του προιόντος για να το “διώξουν” από τις αποθήκες τους και να μην το “πετάξουν”.

Κατά τον ίδιο σχεδόν τρόπο εάν πλεονάζουν οι εργαζόμενοι μίας ειδικότητας,τότε θα πέσουν και τα ημερομίσθιά τους,αφού τα “αφεντικά” είναι πολύ ευκολότερο να βρούν εργαζόμενο με μικρότερο μισθό λόγω της υπερπληθώρας εργαζομένων αυτής της ειδικότητας.

Εάν όμως κάποιος διαθέτει τέτοια εξειδίκευση που δεν υπάρχει εύκολα προσφερόμενη στην αγορά εργασίας τότε είναι λογικό ο εργοδότης να “αναγκαστεί” να πληρώσει μεγαλύτερο αντίτιμο απ' ότι συνήθως...

Θα σκεφθείτε τι κάνει ο συγγραφέας τώρα?Μαθήματα Οικονομικών?Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με το θέμα του βιβλίου,τι με ενδιαφέρουν?

Μην βιάζεστε πάλι,μην βιάζεστε όπως πάντα χωρίς να “ακούτε”(χωρίς να διαβάζετε στην προκειμένη περίπτωση που κρατάτε ένα βιβλίο).

Για να προχωρήσω σωστά και με ακρίβεια τους συλλογισμούς μας(μαζί θα συλλογιστούμε σε πολλά μέρη του βιβλίου,όπως καταλάβατε και “νιώθετε”),ας δούμε τι είναι το αξίωμα.

Το αξίωμα,είναι μια πρόταση η οποία δεν αποδεικνύεται, αλλά θεωρείται είτε προφανής, ή αποτέλεσμα κάποιας απόφασης. Έτσι, αξίωμα είναι μια λογική πρόταση, της οποίας η αλήθεια θεωρείται δεδομένη και χρησιμεύει ως αρχικό σημείο για την αναγωγή και το συμπέρασμα άλλων αληθών προτάσεων, ανάλογα με τη θεωρία(άποψη,ιδέα) που εφαρμόζεται.

Αξίωμα 1 :Αυτός που προσφέρει σε “ποσότητα” και ποιότητα καλύτερες υπηρεσίες,έχει πάντα καλύτερη “πρόσβαση” και πλεονέκτημα στην αγορά εργασίας και στο επιχειρείν.

(Με τη λέξη ποσότητα,εννοώ:

περισσότερα,παραγωγικότερα,στην απλή γλώσσα δηλαδή αναφέρομαι στον ποιό εργατικό,εργαζόμενο ή εργοδότη).

Αξίωμα 2 :Αυτός που προσφέρει(κάνει) περισσότερα από αυτά που πληρώνεται ανταποκρίνεται πολύ καλύτερα στην έννοια ανταποδοτικότητα υπηρεσίας όπως αρχικά ορίσαμε.(Αποτέλεσμα?Ικανοποιημένος πελάτης,εργοδότης κ.ο.κ. Δηλαδή όλοι καλά!).

Αξίωμα 3: Αυτός που κάνει κάποια πράγματα χωρίς να τα πληρωθεί παράγει “αξία” η οποία είναι χρήσιμη για τον άλλο/άλλους.

Από τα αξιώματα 1,2,3 προκύπτει ότι αυτός που κάνει τα περισσότερα,καλύτερα(με καλύτερο τρόπο) από τους άλλους,καθώς και αυτός που παράγει αξίες οικειοθελώς είναι ιδιαίτερα “χρήσιμο” άτομο για τον άλλο/άλλους,ανεξάρτητα από την πληρωμή που λαμβάνει ο ίδιος!

Όμως ότι είναι χρήσιμο και καλό για τους άλλους είναι και ευχάριστο για τους ίδιους,και αργά ή γρήγορα το ΗΘΙΚΟ,ΔΙΚΑΙΟ,ΧΡΗΣΙΜΟ και ΚΑΛΟ θα αναγνωριστεί και θα τύχει καθολικής αποδοχής,όπως είπαμε και σε άλλα σημεία του βιβλίου.

Έτσι λοιπόν αυτός που συνηθίζει να καλύπτει κενά,ανάγκες,εργασία κάνοντας το “κάτι παραπάνω”,κάνοντας το επιπλέον χιλιόμετρο” χωρίς να πληρωθεί θα αποκτήσει για αυτή την ανιδιοτελή προσφορά(αυτή τη δωρεάν πλεονάζουσα προσφορά),

φήμη και υπόληψη,υπεύθυνου,ανιδιοτελή,αξιόπιστου και εργατικού ανθρώπου,

ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΚΑΛΟ ΟΝΟΜΑ(brand name).

Εσείς αλήθεια δεν προτιμάτε έναν άνθρωπο που είναι ποιό δεκτικός στις απαιτήσεις σας,όταν ζητήσετε να σας παρέχει μία υπηρεσία?

Ο Μπογιατζής...Γνωρίζω αρκετούς σε αυτό το επάγγελμα αλλά 2-3 άτομα συμπεριφέρονται αρκετά “έξυπνα”.

Έχουν μία συνήθεια όταν τελειώνουν την δουλειά που τους ανέθεσε ο πελάτης να ψάχνουν να βρούν τι έχει διαφύγει σε αυτόν!Δηλαδή πχ αφού έβαψαν ένα σπίτι και ρώτησαν τον πελάτη αν του άρεσε,μόλις απαντήσει αυτός θετικά και δείχνει ευχαριστημένος τότε του λένε αφοπλιστικά:Μήπως πρέπει εκτός από αυτά που τελειώσαμε να βάψουμε και τα κάγκελα?Δείχνουν λίγο άσχημα,ειδικά τώρα που το σπίτι όλο λάμπει.

Όταν ο πελάτης πει: τι θα στοιχίσει?Απαντάνε,μα φυσικά τίποτα!

Όταν ο πελάτης από μόνος διαπιστώσει ότι θέλει και κάτι ακόμα εκτός συμφωνίας από τον μπογιατζή και ρωτήσει,η απάντηση είναι ίδια.Δωρεάν,δεν θα στοιχίσει τίποτα το “μερεμέτι”...

Όπως όμως καταλάβατε πλεόν ο πελάτης είναι απίθανο να αλλάξει μπογιατζή και φυσικά θα τον προτείνει σε άλλους.

Ο Εστιάτορας...Πόσες φορές όλοι μας βρεθήκαμε σε ένα ωραίο εστιατόριο με πολύ καλό φαγητό?Αρκετές νομίζω.Όμως κάποιοι εστιάτορες έχουν τη συνήθεια μετά το γεύμα να προσφέρουν στον πελάτη τους φρούτα,γλυκό,καφέ.ποτό κ.α. κάνοντάς τον να νιώσει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ,επειδή κάνουν το κάτι παραπάνω

Δε νομίζω να χρειάζεται ανάλυση για την αποδοτικότητα αυτής της συνήθειας που έχει ένας έξυπνος μαγαζάτορας: Nα προσφέρει δηλαδή επιπλέον δωρεάν πράγματα στον πελάτη.

Έχω δει μέχρι και παιχνιδάκια να δίνουν στα παιδιά των πελατών!

Ο Μίζερος άνθρωπος θα λάβει μιζέρια αν ξαναδούμε τον ορισμό της ανταποδοτικότητας πιό πάνω,αλλά και τα αξιώματα 1,2,3.

Αυτός που κάνει περισσότερα από όσα πληρώνεται,αργά ή γρήγορα θα πληρωθεί περισσότερα απο όσα κάνει.(Μη το ξεχάσεις,τύπωσε το καλά στο μυαλό...)

Είναι τόσο σοφή ακόμα και η ίδια η φύση που μπορεί να αυτορρυθμίσει τα πράγματα μόνη της σχεδόν μηχανικά,ρίχνεις νερό στο φυτό και η φύση αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.

Είναι και η “αγορά” τέτοια που θα αυτορρυθμίσει ,τιμές,προσφορά,ζήτηση κ.ο.κ.

Θα αναγνωρίσει μόνη της η αγορά τις αξίες και θα πληρώσει γι' αυτές.

Χτίσε φήμη και υπόληψη,υπεύθυνου,ανιδιοτελή,αξιόπιστου και εργατικού ανθρώπου προσφέροντας το κάτι παραπάνω.

Κάνε λίγα μέτρα ακόμα να “βρεθείς μπροστά”,το μόνο που χάνεις είναι λίγος χρόνος και τα ανταλλάγματα μελλοντικά θα είναι μεγάλα.

Διαφήμιση σημαίνει να μιλάμε για τον εαυτό μας,ενώ δημόσιες σχέσεις να μιλάνε οι άλλοι για εμάς(προφανώς καλύτερα να μας εκθιάζει ο άλλος).

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.