ΚΙΝΔΥΝΟΣ! Φόβος-Ανασφάλεια

Προτού να αναλύσουμε τον τίτλο είναι απαραίτητος ο ορισμός τι είναι κίνδυνος,μία ταξινόμηση των κινδύνων και μία αναφορά στα είδη των κινδύνων και τις καταστάσεις που προκύπτουν.

Ως Κίνδυνο ορίζω κάθε κατάσταση ή συγκυρία,η οποία συνεπάγεται ένα πιθανό ποσοστό απειλής για βλάβη και απώλειες στη ζωή, την υγεία,την ιδιοκτησία,την οικονομική μας θέση,και γενικά κάθε τι σημαντικό που κατέχουμε ή έχουμε εξασφαλίσει,κάθε τι που θεωρούμε κεκτημένο.

Οι περισσότεροι κίνδυνοι είναι ανενεργοί ή πιθανοί, με μόνο θεωρητική απειλή βλάβης ή απώλειας.
Μόλις όμως ένας κίνδυνος καταστεί «ενεργός»(από πιθανότητα γίνει πραγματικότητα) θα συντελεστεί μία μετάβαση από την απειλή στην “βλάβη”,μετατρέποντας τον κίνδυνο σε περιστατικό που επιφέρει απώλειες.

Ο κίνδυνος χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει μια ενδεχομένως επιβλαβή κατάσταση, αλλά συνήθως όχι και το ίδιο το γεγονός.

Το επιβλαβές γεγονός, μόλις αρχίσει, έχουμε αυτόματα μία έκτακτη ανάγκη. Υπάρχουν διάφορες καταστάσεις ενός κινδύνου, οι οποίες περιλαμβάνουν:

• Ανενεργή- μία κατάσταση που έχει τη δυνατότητα να γίνει επικίνδυνη, αλλά δεν πρόκειται να επηρεάσει κανέναν άνθρωπο, ιδιοκτησία ή το περιβάλλον.Για παράδειγμα, υπάρχει πιθανότητα μίας κατολίσθησης σε μία ασταθή βουνοπλαγιά, όμως δεν υπάρχει τίποτα σε αυτή ή κάτω από αυτή που θα μπορούσε να επηρεαστεί.
• Απίθανη-μία κατάσταση όπου η πιθανότητα είναι πολύ μικρή,π.χ να έχουμε τσουνάμι στην Κασσάνδρεια Χαλκιδικής.
• Πιθανή- μια κατάσταση όπου ο κίνδυνος μπορεί να έχει επιπτώσεις σε πρόσωπα, ιδιοκτησία ή το περιβάλλον. Σε αυτό τον τύπο κινδύνου πρέπει να προβούμε στην περαιτέρω αξιολόγησή του.
• Ενεργή- ο κίνδυνος είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει ζημιά, δεδομένου ότι καμία επέμβαση δεν είναι δυνατή προτού να εμφανιστεί το γεγονός,θα αντιμετωπίσουμε εκ” των υστέρων τις συνέπειες
• Μετριασμένη- ένας πιθανός κίνδυνος έχει προσδιοριστεί, αλλά έχουν ληφθεί οι απαιτούμενες ενέργειες προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι δεν θα εξελιχθεί σε περιστατικό. Αυτό μπορεί να μην αποτελεί απόλυτη εγγύηση εξάλειψης του κινδύνου, είναι όμως πιθανό να μειώσει σημαντικά τις συνέπειες του κινδύνου,εάν αυτός εξελιχθεί σε πραγματικό περιστατικό.

Είναι προφανές λοιπόν ότι πρέπει να εκτιμήσουμε ορθολογιστικά από τη μία την πιθανότητα ένας υποθετικός κίνδυνος να δημιουργήσει πραγματικό περιστατικό,να μεταβεί από την υπό απειλή κατάσταση,στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και από την άλλη σε αυτή την περίπτωση να εκτιμηθούν οι πιθανές συνέπειες από τον “ενεργό” πλέον κίνδυνο εν” εξελίξη.

Κίνδυνος δεν σημαίνει απαραίτητα γεγονός,αλλά μπορεί να μετατραπεί σε “βλάβη” ή απώλειες όπως προείπαμε.Έτσι λοιπόν η Συναίσθηση Κινδύνου είναι προσόν και όχι μειονέκτημα.

Ορίζω ως φόβο το συναίσθημα που δημιουργείται όταν κάποιος αισθάνεται κίνδυνο,το συναίσθημα εκείνο που δημιουργεί η αναμονή πως κάτι κακό θα συμβεί,το συναίσθημα εκείνο που έχουμε όταν κάτι κακό συμβαίνει τώρα ή νομίζουμε ότι κάτι κακό θα ξανασυμβεί διότι το έχουμε βιώσει σε ανάλογες περιστάσεις στο παρελθόν.

Ο Φόβος λοιπόν έχει κάποιες φορές αιτίες στο παρελθόν,μας “ακινητοποιεί” (σχεδόν μας παραλύει) όταν το κακό συμβεί στο παρόν και μας δημιουργεί άγχος όσο νομίζουμε ή αναμένουμε κάτι κακό για το μέλλον.

Όσο μεγαλύτερη η άγνοια για κάτι,όσο πιό “άγνωστο” είναι κάτι,τόσο πιθανότερη είναι η εμφάνιση του Φόβου στη ζωή ενός ανθρώπου.Φοβόμαστε αυτά που δεν ξέρουμε και αυτά που δεν είναι κάτω από τον έλεγχό μας π.χ. Ο θάνατος:ότι και να κάνουμε δεν θα τον αποφύγουμε.

Η αβεβαιότητα είναι ακόμα ένας παράγοντας που δημιουργεί φόβο στην ανθρώπινη ψυχή,το ανθρώπινο μυαλό σχεδόν μισεί την αβεβαιότητα,αν και αυτό είναι κάπως “αφύσικο” αν δούμε με μία πιό καθαρή ματιά τη φύση όπου το αβέβαιο,το χαοτικό,το μη ελεγχόμενο,το πιθανόν και όχι το σίγουρο και απόλυτο κυριαρχούν.Η Εντροπία είναι παντού.

Όταν ο φόβος συνεχίζει να υφίσταται, ενώ δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, τότε μετατρέπεται σε φοβία και γίνεται εμπόδιο στην φυσιολογική αντιμετώπιση της καθημερινότητας του ατόμου.

Η φοβία είναι ένας επίμονος και παράλογος φόβος κάποιου συγκεκριμένου αντικειμένου ή κατάστασης, που έχει ως αποτέλεσμα την επιθυμία αποφυγής αυτού αντικειμένου που στην πραγματικότητα δεν αποτελεί σπουδαία πηγή κινδύνου.

Με τον όρο φοβία εννοώ την έντονη ανησυχία, άγχος και εμμονή ενός ατόμου η οποία υφίσταται, παρότι δεν υπάρχει πιθανός ουσιαστικός κίνδυνος.

Η φοβία και ο φόβος έχουν κάποιες ομοιότητες ως προς τις συναισθηματικές αντιδράσεις κυρίως, αλλά δεν είναι τα ίδια,διότι ο φόβος είναι(εκτός από συναισθηματική αντίδραση) και ένας μηχανισμός προειδοποίησης για την αντιμετώπιση πιθανού είτε πιθανόν κινδύνων, ενώ η φοβία είναι μια δυσλειτουργική αντίδραση απέναντι σε ένα μη υπαρκτό κίνδυνο,η οποία δεν προσφέρει καμία πραγματική προστασία.

Έτσι λοιπόν συμπληρώνοντας λέω ότι:H Συναίσθηση Κινδύνων είναι ανώτερο εργαλείο αντιμετώπισης δύσκολων περιστάσεων,αντί του λειτουργικού Φόβου που μας προστατεύει από κινδύνους,όπως από προφανές λάθος πολλοί συγγραφείς λέγουν.

Όταν έχουμε ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ μπορούμε να είμαστε πιό ψύχραιμοι και να αξιολογήσουμε ορθολογιστικά τα δεδομένα,ενώ ο Φόβος “θολώνει” την λογική...Μάλιστα πολλές φορές μας παραλύει και μας οδηγεί στην ακινησία είτε στον πανικό.

Δεν μπορείς να τρομάξεις εύκολα έναν άνθρωπο που έχει αυτεπίγνωση και έχει συνάψει μέσα και έξω ειρήνη με τον εαυτό του και τους άλλους...Δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος να φυτρώσει ο φόβος.Όταν ο φόβος βρίσκει χώρο να αναπτυχθεί υπάρχει άγνοια και κάτι μέσα και έξω από εμάς χρειάζεται αφύπνιση... Αυτός που ξέρει δεν φοβάται ενώ την ίδια στιγμή έχει συναίσθηση κίνδυνου...

Φανερό επακόλουθο της Φοβίας είναι η ανασφάλεια,μία κατάσταση όπου η αβεβαιότητα μας τρομάζει,μία κατάσταση όπου το απρόβλεπτο μας καθηλώνει,ενώ θα έπρεπε να μας προκαλεί!

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.