Δειλία,έλλειψη θάρρους

Ας ορίσουμε αρχικά,το τι είναι Δειλία:

Δειλία είναι η στάση υποχώρησης είτε απραξίας απέναντι σε κάποιο φόβο ή φοβία,σε κάποιο κίνδυνο υπαρκτό μεν αλλά όχι μεγάλο δε ή επίσης απέναντι και σε ανύπαρκτο κίνδυνο που μόνο στο “μυαλό” του Δειλού υπάρχει.

Όπως προείπαμε η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ είναι προσόν στον νοήμονα άνθρωπο,έτσι ώστε να μην γίνεται σύγχυση ανάμεσα στην γενναιότητα,την τόλμη,τον ηρωισμό και στη “βλακώδη” φράση: “Δεν μασάει τίποτα”,είναι μεγάλος μάγκας(φράση που συνήθως ξεστομίζουν ανεγκέφαλοι).

Δειλός επίσης είναι ο άνθρωπος που λυγίζει απέναντι στην παραμικρή δυσκολία της ζωής και αποφεύγει να την αντιμετωπίσει,είναι δειλός και ο “φυγόπονος” άνθρωπος επίσης,αφού αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες του.

Η συστολή επίσης είναι “μορφή δειλίας” και πολύ κακώς συγχέεται με την ταπεινοφροσύνη,συστολή και θάρρος δεν συμβαδίζουν.

Ας τυπώσει καλά ο αναγνώστης την άποψη του (μάλλον αντιπαθητικού στο Ελληνικό κοινό) Χένρυ Κίσινγκερ:Σε μια κρίση, η πιο τολμηρή επιλογή είναι συχνά η πιο ασφαλής.

Πως θα ανακαλύψεις ωκεανούς αν δειλιάζεις(φοβάσαι) να βρέξεις τα πόδια σου στην ακροθαλασσιά?

Αντίθετα με τη Δειλία,Θάρρος σημαίνει κυριαρχώ στους φόβους μου,αλλά έχοντας συναίσθηση κινδύνων όταν και όπου υπάρχουν αυτοί.

Φυσικά δεν πρέπει να συγχέουμε τον σώφρονα άνθρωπο με το δειλό.

 “Ότι έρπει εξουσιάζεται με χτυπήματα” (Ηράκλειτος)

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.