Λογική ή συναίσθημα?

"Αριστοτέλης ο σταγειρίτης" Ο νους, σε αντίθεση με την φαντασία και την όρεξη, αληθεύει και, ως εκ τούτου, είναι πάντα ορθός.
Οι ορέξεις είναι δύο ειδών.

Η επιθυμία, η οποία είναι η όρεξη του ηδέος (ηδονικού, ευχάριστου) και ως εκ τούτου, επειδή εμποδίζει τον δρώντα άνθρωπο να διακρίνει το αληθές αγαθόν και να προγραμματίσει κατά τρόπο ορθό το μέλλον και την ζωή του, είναι άλογη.

Η βούληση, δηλαδή η όρεξη, η οποία, πρέπει να χαρακτηρισθεί ως έλλογη όρεξη, διότι προέρχεται από την δραστηριότητα του πρακτικού νου (λόγου) ο οποίος έχει τη δυνατότητα να προγραμματίσει το μέλλον.

Ο πρακτικός νους συλλαμβάνει τις θεμελιώδεις έννοιες, που έχουν σχέση με την πρακτική δραστηριότητα του ανθρωπίνου όντος, δηλαδή τις έννοιες του αγαθού (καλού) και του κακού, του δικαίου και του αδίκου, καθώς και του συμφέροντος και του βλαβερού.Και στην συνέχεια, αφού σχηματίσει αυτές τις έννοιες γενικώς, τις εξειδικεύει στην συγκεκριμένη περίπτωση,διαμορφώνει την όρεξη αναλόγως και δίνει εντολή προς ενέργεια και πράξη.

Συνεπώς, η νόηση του πρακτικού νου χαρακτηρίζεται από δύο στάδια, εκ των οποίων το πρώτο είναι θεωρητικής και το δεύτερο, που ακολουθεί, εκτελεστικής ή πρακτικής φύσεως.

Η επισήμανση αυτή έχει την ιδιαίτερη σημασία της, διότι αναδεικνύει τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος κατά την πρακτική του δραστηριότητα, να εφαρμόζει τις έννοιες, τις οποίες έχει συλλάβει «θεωρητικώς» ο πρακτικός νους!

Η συναισθηματική μεροληψία είναι η τάση των ατόμων να δίνουν μεγαλύτερες πιθανότητες από όσο πρέπει (να υπερσταθμίζουν) το πιο έντονο ή συναισθηματικά φορτισμένο ενδεχόμενο ή να κάνουν μεροληπτικές κρίσεις σχετικά με την πιθανότητα να συμβεί ένα γεγονός,με βάση το πόσο εύκολα μπορούν να ανακαλέσουν στην μνήμη τους παρόμοια γεγονότα τα οποία συνάδουν των "ορέξεών τους".

Καθώς όμως η συναισθηματική μεροληψία συνδέεται άμμεσα με τις δικές μας προτιμήσεις έρχεται να "θολώσει" τις θεωρητικές έννοιες που ήδη μάθαμε και αφομοιώσαμε μέσα απο την εμπειρία για το ωφέλιμο και καλό,έτσι ώστε η εκτελεστική (πρακτική) διαδικασία τελικώς να αντιβαίνει της λογικής!

Ας εξετάσουμε ένα απλό παράδειγμα λοιπόν...

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τα αεροπορικά ατυχήματα όμως στατιστικά είναι πολύ πιο πιθανό να συμβεί ένα ατύχημα στον δρόμο πηγαίνοντας στο αεροδρόμιο παρά αφού μπουν στο αεροπλάνο.Φοβούνται όμως περισσότερο τα αεροπλάνα διότι τα ατυχήματα με το αυτοκίνητο δεν λαμβάνουν μεγάλη δημοσιότητα ενώ το αντίθετο συμβαίνει με τα αεροπορικά ατυχήματα τα οποία κάνουν σημαντική εντύπωση στην σκέψη τους.

Με άλλα λόγια η αναγνωρισιμότητα και η διαθεσιμότητα ,αντικαθιστούν την ακρίβεια και σχετικότητα της πληροφόρησης,(άρα γίνεται εύκολα αντιληπτός ο σημαντικός ρόλος που παίζουν τα ΜΜΕ στην πληροφόρηση).

Οι άνθρωποι δίνουν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα σε πληροφορίες που έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση χάνοντας την ουσία της διαθέσιμης πληροφορίας μέσα από αυτοεπαναλαμβανόμενα μοντέλα "επιλεκτικής μνήμης"!
(Η επανάληψη μίας συγκεκριμένης πληροφορίας μπορεί να την κάνει διαθέσιμη στην μνήμη των ανθρώπων και εσφαλμένα να την θεωρήσουν σωστή-Φαινόμενο επιλεκτικής μνήμης!)

Έτσι ώστε κατά παράδοξο τρόπο τα συναισθήματα καθορίζουν τις αποφάσεις και μπορεί να κυριαρχήσουν στην αντικειμενική κρίση κάνοντας τους ανθρώπους να πάρουν αποφάσεις αντίθετες στην κοινή λογική ή στα συμφέροντα τους.

Ο παραλογισμός συνεχίζεται κάτω από μία αυτοτροφοδοτούμενη συναισθηματική μεροληψία η οποία είναι "μηχανισμός πλάνης" παρά "αιτιοκρατικός".

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Στην πραγματικότητα και στη ζωή διδάσκεσαι.Στην απομόνωση εμπνέεσαι.Στη δράση αξιολογείσαι.Τα τρία στάδια συνεργάζονται στο αποτέλεσμα κατά παράδοξο τρόπο χωρίς σειρά και βηματισμό...Εμπρός ,πίσω και ξανά και ξανά η ίδια επίπονη διδικασία.

Καλούμαστε να παρατηρούμε τα πράγματα έξω και όχι μέσα από τον εαυτό μας!(φύση αδύνατο αλλά επιχειρούμε μία έστω τυπική προσέγγιση σε αυτό).Έτσι όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι...Η επαφή στην πραγματικότητα ,ως αυτή έχει και όχι όπως εμείς την "κρίνουμε" πως έχει, είναι ένα από τα κλειδιά για την επιτυχία.

Ακόμα και μία αλλαγή της πραγματικότητας όταν αυτή δεν είναι όπως θα θέλαμε, προυποθέτει μια "καθαρή αντίληψη αυτής" προτού δημιουργήσουμε τις κατάληλες προυποθέσεις ώστε να μεταλαχθεί-μετατραπεί όπως θα θέλαμε.

Η μισή λύση ενός προβληματος είναι η καλή κατανόησή του ,ποιό είναι το ζητούμενο αλλά και από ποιές παραμέτρους αποτελείται αυτό το πρόβλημα.

Η ανάλυση δεν κάνει τίποτα άλλο,από το να αποσυνθέτει το όλον σε μέρη και εκ” των υστέρων να αντιλαμβάνεται την ολότητα μέσω της σύνθεσης των μερών της!

Μια ολότητα που όσο και παράδοξη να μας φαίνεται ,συνήθως έχει την δική της λογική και "αιτιοκρατικούς μηχανισμούς" που την αποτελούν,αλλά σίγουρα όχι της λογικής που έχει ο κόσμος των ελπίδων και της άκρατης επιθυμίας!

Η μορφοποίηση στο συναίσθημα κάνει τον άνθρωπο να δείχνει και να είναι καλύτερος...

Δώστε μορφή σε κάθε σας συναίσθημα, σμιλέψτε κάθε άμορφη γωνία του συναισθηματικού σας κόσμου κάτω από το βασίλειο της λογικής.Το συναίσθημα μοιάζει με την πέτρα που όταν ο γλύπτης(βούληση) της δίνει μορφή, παράγει τέχνη και ο κόσμος της “πραγματικότητας” θέλει την δική του τέχνη!

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.