Κάνε τον άλλο να νιώθει σημαντικός και σπουδαίος,αναγνώρισε τα θετικά σημεία του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Κάνε τον άλλο να νιώθει σημαντικός και σπουδαίος,αναγνώρισε τα θετικά σημεία του.

Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν ίσως τι έκανες ή να μη θυμούνται τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθανθούν.

Είναι τόσο ισχυρή η επιθυμία για να νιώσει κάποιος σπουδαίος(ότι “κάτι είναι”,ότι “μετράει”),τέτοια που εάν κάποιος προσπαθήσει να μειώσει την σημασία αυτή,για την “έμφυτη ορμή προς το μεγαλείο” που είναι βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη φύση,τότε θα βρεθεί αντιμέτωπος με την οργή και την περιθωριοποίηση απέναντι σε ένα τεράστιο τοίχο απο ΕΓΩ!

Όταν συνομιλείς με κάποιον,πολλές φορές αν δεις “καθαρά”,προσπαθεί έντονα να αποδείξει ότι έχει δίκιο,ότι έχει άποψη(ανεξάρτητα από το εάν έχει γνώσεις στο θέμα),θα δεις ότι κάνει μία επίδειξη εαυτού,αδιαφορώντας για την ουσία της συνομιλίας,μετατρέποντας τον παραγωγικό διάλογο σε ποδοσφαιρικό γεγονός,όπου προσπαθεί να βάλει γκολ,ώστε να ξεσηκώσει την κερκίδα!Όλη αυτή η διαδικασία πηγάζει από μία αχόρταγη επιθυμία για αναγνώριση που θα ικανοποιήσει το ΕΓΩ,την ανάγκη να νιώθουμε σπουδαίοι(γιατί όλοι οι άνθρωποι θέλουν να είναι σπουδαίοι).

Ξαναθυμίζω στον αναγνώστη ότι:

• Κανείς δεν μπορεί να ακυρώσει τον εαυτό του.
• Κανείς δεν θέλει να είναι ΤΙΠΟΤΑ και θα προσπαθεί μόνιμα να διαφύγει με κάθε τρόπο και μέσο,από το αδιανόητο ΤΙΠΟΤΑ.
• Η βουλιμία για αναγνώριση,η ανάγκη να νιώθουμε σημαντικοί, είναι αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης.

Έκτος από τα αρνητικά που βλέπουμε σε κάποιον συνήθως(αν δεν είμαστε προκατηλειμμένοι απέναντί του),βλέπουμε και θετικά σημεία.

Μία καλή λύση είναι πάντα να ξεκινάμε από τα θετικά σημεία του άλλου και να τα τονίζουμε,μιμούμενοι τον γιατρό που δίνει τονωτική ένεση στον ασθενή,μία τονωτική ένεση αρχικά στο ΕΓΩ του άλλου,προετοιμάζει το “έδαφος” για να μας αντιμετωπίσει με συμπάθεια και αποδοχή.ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ λοιπόν.

Παρέσυρε το συνομιλητή σου,σε θετική προδιάθεση απέναντί σου σπάζοντας τις άμυνες του ΕΓΩ,μέσω της επιδοκιμασίας και της ΣΩΣΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΗΣ ΚΟΛΑΚΕΙΑΣ.

Σωστά έλεγε ο γερμανός ποιητής και φιλόσοφος Βόλφγκανγκ Γκαίτε: Όταν επαινείς κάποιον, είναι σα να δηλώνεις ότι θεωρείς τον εαυτό σου ισάξιο μ’ εκείνον.

O Ντοστογιέφσκι από τους μεγαλύτερους γνώστες της ανθρώπινης ψυχής,σωστά αναφέρει:

Ακόμα και ο πιό έξυπνος άνθρωπος του κόσμου είναι ευάλωτος στην κολακεία.

Πρόσεξε τη διατύπωσή μου:ΣΩΣΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΚΟΛΑΚΕΙΑ,όχι αδέσποτη και επιφανειακή κολακεία,διότι όπως και ο Μπερνάντ Σω μας λέει:

Εκείνο που κολακεύει περισσότερο αυτόν που γίνεται στόχος κολακείας, είναι το γεγονός ότι θεωρείται άξιος κολακείας.

Πολύ εύστοχα για την κολακεία ο αμερικανός χιουμορίστας Κιν Χούμπαρτ λέει: Κάποιοι άνθρωποι λένε ένα κομπλιμέντο σαν να περιμένουν να πάρουν απόδειξη, δείχνοντας ξεκάθαρα το αντίθετο απο την ΣΩΣΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΚΟΛΑΚΕΙΑ που λειτουργεί ευεργετικά.

Τονίζοντας τα θετικά του “άλλου”και κάποιες άλλες φορές μεγενθύνοντάς τα,αναγνωρίζουμε τα καλά του,τον “κερδίζουμε”(όπως προείπαμε ο άνθρωπος διψά για αναγνώριση).

Κάνε γρήγορα τον άλλο να σε ΑΓΑΠΗΣΕΙ ,μέσω της ΣΩΣΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΗΣ ΚΟΛΑΚΕΙΑΣ,επιδοκίμασε τα θετικά και απέφυγε να κάνεις κριτική,να γκρινιάζεις,να καταδικάζεις.

Πάντα θα υπάρξει χρόνος,όταν εδραιωθεί η εμπιστοσύνη,για αμοιβαία παραγωγική κριτική σε αδυναμίες και αρνητικά(προσέξτε τη λέξη αμοιβαία),πάντα το ΕΓΩ του άλλου αφήνει “χώρο” όταν δεν το καταργείς και δεν νιώθει ότι κινδυνεύει από εσένα.

Τύπωσε καλά αυτό που θα σου πώ: Μάθε να μην κλείνεις την πόρτα στο ΕΓΩ των άλλων,για να έχεις ανοιχτές τις πόρτες προς την επιτυχία.

Δώσε “χώρο” και χρόνο στον άλλο να ξεδιπλώσει τον εαυτό του,μην τον περιορίζεις ποτέ ασφυκτικά,επικριτικά και αποδοκιμάζοντάς τον,θεωρεί ότι δεν τον υπολογίζεις,ότι τον αγνοείς και το αποτέλεσμα θα είναι μία αρνητική προδιάθεση απέναντι σου ή ακόμα χειρότερα να σε μισήσει.

Όταν ο ίδιος είσαι αποδέκτης ΚΟΛΑΚΕΙΑΣ μην ξεχνάς ότι: Μην εμπιστεύεσαι αυτούς που ζητωκραυγάζουν, γιατί αυτά τα άτομα θα επευφημούσαν το ίδιο, αν εσύ κι εγώ πηγαίναμε στην κρεμάλα. (Όλιβερ Κρόμβελ,Βρετανός πρωθυπουργός,1599-1658)

Αν στη σωστά τοποθετημένη κολακεία προστεθεί η λέξη ειλικρίνεια,τότε προκύπτει μια ποιοτική αναβάθμισή της από εργαλείο διαχείρισης των ανθρωπίνων σχέσεων,σε δημιουργικό εργαλείο ανοικοδόμησης ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ με γερά θεμέλια.

Όταν η κολακεία αντικαθιστά την κριτική,την καταδίκη,την γκρίνια για να αποφύγει το ΕΓΩ,για να μειώσει τις αντιστάσεις και εμπόδια των ανθρωπίνων σχέσεων,αλλά δεν πιστεύει στα λεγόμενά της,μάλλον τα αποτελέσματα θα είναι εφήμερα χωρίς αντοχές στο χρόνο.

Από την άλλη αν ο ακροατής είναι επιφυλακτικός και προσεκτικός θα αντιμετωπίσει με καχυποψία την ΑΔΕΣΠΟΤΗ ΚΟΛΑΚΕΙΑ και χωρίς εμπιστοσύνη,οποιαδήποτε προσπάθεια για μειωμένες αντιστάσεις και συμπάθεια θα αποτύχει παταγωδώς.

Αναβαθμίζω το συλλογισμό μου εδώ και σας προτείνω να θυμάστε πάντα:

H ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΣΩΣΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΚΟΛΑΚΕΙΑ χτίζει και διαχειρίζεται με τον καλύτερο τρόπο και τις μικρότερες αντιστάσεις,ποιοτικότερες και ανθεκτικές Ανθρώπινες Σχέσεις.(Προσθέσαμε το υλικό ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ στην συνταγή!).

Θα εφαρμόζουμε λοιπόν μία ΣΩΣΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΚΟΛΑΚΕΙΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΗΣ διότι τονώνει τον “άλλο” με την ανάδειξη των θετικών του στοιχείων,τον παροτρύνει και ενθαρρύνει προς τη σωστή κατεύθυνση,ανακατευθύνοντας συνολικά την επικοινωνία σε αμφίδρομα θετικές αλληλεπιδράσεις παραγωγικού διαλόγου για όλα τα μέρη της.

Ένα σημαντικό και επιπρόσθετο στοιχείο είναι η ικανότητα της ακοής.Ναι σωστά διαβάσατε η ικανότητα να ακούμε το συνομιλητή μας ευγενικά και με υπομονή,έτσι ώστε να δίνουμε την πρέπουσα προσοχή,αλλά και να μπορούμε να εξάγουμε σωστότερα συμπεράσματα εν σχέση με την προσωπικότητά του,το χαρακτήρα,τις ιδιομορφίες,τα θετικά και αρνητικά του στοιχεία.

Πρώτα άκουσε τι σου λένε πριν μιλήσεις,θα είσαι διπλά κερδισμένος γιατί και τη συμπάθεια,αποδοχή των άλλων θα έχεις και θα γνωρίζεις περισσότερα γι αυτούς!

Οι αρχάριοι στην επικοινωνία και διαχείριση ανθρωπίνων σχέσεων δεν ακούνε την άλλη πλευρά και μόνιμα “εκπέμπουν” τα δικά τους θέλω,επιθυμίες γνώμες που θα τους κάνει να νιώσουν σπουδαίοι και σημαντικοί.Όπως και πριν είπαμε η νίκη σε ένα διάλογο ,μπορεί να τονώσει το ΕΓΩ μας αλλά θα καταστρέψει την “εικόνα” μας (ως αντιπαθητική μάλλον).

Ο αρχάριος συνηθίζει να φωνάζει όταν συνομιλεί έτσι ώστε να επισκιάσει τις άλλες φωνές να μην ακουστούν,πρέπει να ακουστεί “δυνατά” η δική του φωνή,

ΕΧΩ ΔΙΚΙΟ,καταλάβατε?(ρωτά λες και οι άλλοι είναι ηλίθιοι!).

Ο αρχάριος διακόπτει συνεχώς τους άλλους,έτσι ώστε να μην προλάβει κανένας να μιλήσει,μάλλον νομίζει ότι τρέχει 100 μέτρα και πρέπει να βγει πρώτος!

Ο αρχάριος με αγωνία προβάλει το δικό του ΕΓΩ κλείνοντας την πόρτα ερμητικά σε κάθε άλλο ΕΓΩ παραβλέποντας αυτό που σας είπα να θυμάστε πάντα:

Μάθε να μην κλείνεις την πόρτα στο ΕΓΩ των άλλων,για να έχεις ανοιχτές τις πόρτες προς την επιτυχία.

Ο αρχάριος εκτός των άλλων έχει πείσμα και ανόητη επιμονή,τον διατρέχει μία μονομανία μονολιθικών απόψεων χωρίς ευελιξία.

Δεν αμφιβάλλει σχεδόν ποτέ για ότι πιστεύει ή νομίζει,ακόμα κι εάν κάποιος του αποδείξει με ορθολογιστική επιχειρηματολογία το προφανές αντίθετο.

Έχει εκτός των άλλων και το μειονέκτημα ότι θέλει να επιβάλλει τα πιστεύω και απόψεις του στους άλλους,γιατί αυτό τον κάνει να νιώθει νικητής,και ο νικητής πάντα είναι σπουδαίος σκέπτεται,ενώ η νίκη του είναι Πύρρειος!

Πύρρειος νίκη ονομάζεται μεταφορικά το αποτέλεσμα μιας μάχης κατά την οποία κάποιος αναδεικνύεται μεν νικητής, όμως έχει υποστεί τόσο βαριές απώλειες, ώστε μελλοντικά θα του είναι δύσκολο ή αδύνατο να συνεχίσει να αγωνίζεται για την επίτευξη των σκοπών του.

ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ.

Οπότε ας θυμάτε ο αναγνώστης ότι: Δεν είναι καλό να εμπλέκεται και να προκαλεί διαμάχες στο διάλογο με τους άλλους,ο αντίλογος και η φιλονικία δεν οδηγούν πουθενά.

Έτσι κατέληξα στο εξής:Ενώ στον πόλεμο ο νικητής γίνεται ήρωας,στην κουβέντα ο νικητής καταλήγει σε εχθρό συνήθως!

Δεν έχει άδικο ο Φραντς Κάφκα όταν λέει ότι: Στη μάχη ανάμεσα σε σένα και τον κόσμο, υποστήριξε τον κόσμο.

Οι άνθρωποι που θα συναντήσεις στη ζωή σου στην πλειοψηφία τους θεωρούν ότι είναι καλύτεροι από εσένα και αυτό έχει μία δόση αλήθειας,αφού πράγματι σε κάποιον τομέα θα είναι σίγουρα καλύτεροι απο εσένα!

Ο αρχάριος στην επικοινωνία θα κάνει το λάθος να μπει στη μάχη για να αποδείξει ότι αυτός είναι καλύτερος,ο καλός χειριστής ανθρωπίνων σχέσεων θα ψάξει αρχικά να δει τα θετικά των άλλων και θα τους δώσει τη χαρά της αναγνώρισης,με αποτέλεσμα πολύ εύκολα και οι άλλοι θα αναγνωρίσουν τη δική μας ανωτερότητα όπου και όταν αυτή υπάρχει.

Νομίζω ότι αρκετά είπαμε για το θέμα αυτό,δείχνοντας χωρίς να κάνουμε καμία απολύτως αναφορά σε απειλές και τιμωρίες,τον πιό σύντομο με τις μικρότερες αντιστάσεις και εμπόδια δρόμο για να “κερδίζουμε” στον τομέα της επικοινωνίας με τους άλλους,τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να πείσουμε κάποιον να αποδεχτεί ή να κάνει κάτι με τη θέληση του...

Για νεαρότερους αναγνώστες (ίσως και τους ηλικιωμένους) θα τους προτείνω να σκεφθούν πως νιώθουν όταν βλέπουν “αμέτρητα” και πολλά like σε μία ανάρτησή τους στο facebook,αλήθεια πείτε μου: δεν νιώθετε σπουδαίοι και ικανοποίηση?Την απάντηση τη γνωρίζουμε όλοι μας,απλά δεν το ομολογούμε δημόσια!

Σημείωση:

Απαγορεύεται η μερική ή ολική ανατύπωση και διάθεση του παρόντος Βιβλίου σε τρίτους χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα Ακριβού Γεώργιου.αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του,το σύνολο των αναρτήσεων που περιέχει την ετικέτα: (Βιβλίο 1) Ένας κόσμος γεμάτος Θέλω.